کتاب در برزخ بهشت

انگار کسی می‌گوید
هیس، ساکت، اینجا برزن مردگان است
و چه جنگل منحوسی که هوای ابری و گاه بارانی‌اش
و درختان کاج سربفلک و کهن‌سالش آن را مخوف‌تر کرده
و او بسان آهوی گریز پایی است که از ترس فرار را ترجیح می‌دهد به ماندن
و چه کسی می‌داند عاقبت چه می‌شود؟
شاید …
آری! تقصیر آن قبر تازه کنده است
صدای طبل که بلند می‌شود نگاهش را به دوردست می‌دوزد
قبرستان دیگر جا ندارد
صدای طبل و زنجیر هرلحظه بلندتر می‌شود
نزدیک شده‌اند مردمانی که بالباس‌های سیاه گلی و موهای پریشان
زنجیر می‌زنند برای رفتگان
و چه دردناک است صدای جیغ فغان آور یک مادر
و سؤال این است این بار نوبت کیست؟