کتاب در آغوش خلیج

شاید امروز همان فردایی باشد که دیروز انتظارش را می کشیدم تا جرعه ای از آغوش تو را به کام دل گیرم. برای چه صبر کنم. انتظار بیهوده چه چیزی را در سر گذرانم وقتی دستانت اول و آخر سهم من است؟ چه فرقی می کند امروز قربانی شوم یا در آستانه ی صد سالگی وقتی شهادت می دهم اول و آخر در آغوش تو جان خواهم داد. مرگ برایم فقط مکانی تلقی می شود که دوست داشتنت را منتقل می کند. اینجا یا در گوری سرد که چه بسا با وجود خاطراتت آتش به پا می کند و زبانه های آتشش از سنگ لهد هم بالا می زند.
یا در جهانی بسی زیباتر از اینهمه سیاهی و نه زمانی به زمان دیگر. چه اهمیت دارد از کدام تیره و نژادی وقتی در رگ هایت خون و عاشقیمان جاریست.
کاغذ را آهسته در دستانش می فشرد. صدای گوش فراش آژیر تمام شده بود نگاهشان به هم دوخته بود و گویی با آژیر قرمز تانگو می رقصید. در نفس عمیق کشید و دستان مادر را می فشرد. بالاخره تمام شد. جمعیت آرام بلند شدند و به سمت درب خروجی روانه شدند. صالح همانطور که کتف مادر را مالش می داد نامه را آرام در دستان فیروزه گذاشت.
در راه بالا رفتن از پله ها صدای پچ پچ برادران صالح به گوش می رسید. بعثیست، چشمان روشنش، موهای مشکی اش مشخص است. پس چرا حرف نمی زند؟ زبان ما را متوجه نمی شود. من که شنیده ام این خانواده جاسوس هستند. صالح با عصبانیت: بس است، گناه دارد. دختر معصوم با شما چه کار دارد. قضاوت نکنید…..