کتاب مدیریت مالی سازمان های محلی

عنوان صفحه

فصل 1 9
مقدمه 9
عوامل موثر برانطباق مدیران شهرداری با قانون مدیریت مالی شهرداری 12
اقسام تخلفات اداری 20
بخش اول : سازمان مالی شهرداری ها 23
بخش دوم : سرفصل حساب های دفتر کل و دفتر معین 27
تاریخچه بلدیه در ایران 30
فصل 2 37
ارزیابی بودجه در سطح شهرداری 37
بودجه برنامه اي 51
بودجه بندي بر مبناي صفر 52
نظام بودجه بندي طرح و برنامه 53
مزاياي بودجه ريزي عملياتي 54
مراحل انجام بودجه عملياتي 56
برآورد هزينه يك واحد كار 59
محاسبه حجم هزينه عمليات 59
هزينه يابي بر مبناي فعاليت 60
فصل 3 69
نقش شهرداری در مدیریت مسکن شهری 69
مفهوم حقوق شهری 78
شاخص های مسکن 82
سازمان های مرتبط با مدیریت مسکن شهری در ایران 83
پژوهش های انجام شده در ایران 86
منابع و مآخذ 91

ارزیابی بودجه در سطح شهرداری

بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه دنیا، در تلاش اند نظام بودجه ریزی خود را در یک فرایند بهبود یا تغییر به یک نظام عملکرد محور یا عملیاتی که در آن ارتباط بین اعتبارات بودجه ای و عملکرد دستگاه های اجرایی شفاف و قابل درکار است، نزدیکتر سازند و از این طریق پشتوانه اطلاعاتی معتبر و قابل اطمینانی برای تصمیمات بودجه ای دولت و مجلس فراهم آورند. شهرداری ها به عنوان یک نهاد عمومی مانند دولت تمام فعالیت های مالی خود، اعم از کسب درآمد و پرداخت هزینه ها که به منظور اجرای برنامه ها و وظایف متعدد خود صورت می گیرد را در چهارچوب قانون بودجه انجام می دهند، بنابراین روش بودجه ریزی نقش بسیار مهم وحیاتی در تحقق اهداف شهرداری ها ایفا می نماید. بودجه ریزی عملیاتی یک برنامه تلفیق عملکرد سالانه و بودجه سالانه می باشد که روابط بین سطح اعتبارات برنامه و نتایج مورد انتظار را نشان می دهد. همچنین تائید می کند که یک هدف یا مجموعه ای از هدف ها باید با مقدار معینی از اعتبارات به دست آید. یک بودجه عملیاتی علاوه بر تخصیص هزینه های فعالیت، همه فعالیت های مستقیم و غیرمستقیم مورد نیاز برای پشتیبانی یک برنامه را تعریف و تعیین می کند. برای اصلاح نظام بودجه‌بندی لازم است در بالاترین سطح تصمیم گیری شهرداری، اشتراک نظری در خصوص کارآمد کردن نظام برنامه‌ای و بودجه‌ای به وجود آید که البته به معنی شفافیت فرآیندهای تخصیص منابع و ارتباط با استراتژی‌ها و اهداف، رعایت اکید انضباط مالی، استقرار مدیریت پروژه و تأکید بر رعایت اولویت های استراتژیک در تخصیص منابع و بهبود شیوه های مدیریت بودجه است.

بر اساس ماده 23 آیین نامه مالی شهرداری‌ها، مصوب تیر ماه 1346، بودجه شهرداری عبارت است از یک برنامه جامع مالی که در آن کلیه خدمات و فعالیت‌ها و اقداماتی که باید در طی سال مالی انجام شود، همراه با برآورد منابع مخارج و درآمدهای لازم برای تأمین هزینه آن‌ها پیش بینی می‌شود و پس از تصویب انجمن شهر (شورای اسلامی شهر) قابل اجراست. در حال حاضر بودجه ریزی عملیاتی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته استقرار یافته است. در کشور ما نیز لزوم برقراری سیستم بودجه ریزی مورد توجه قرار گرفته و در این راستا دولت موظف شده است تا پایان برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به تدریج زمینه‌های لازم را برای تهیه بودجه به روش عملیاتی در کلیه دستگاه‌های اجرائی به نحوی فراهم آورد که لایحه بودجه سال سوم برنامه به روش عملیاتی تهیه، تدوین و تقدیم مجلس شورای اسلامی شود.

مبانی قانونی ضرورت بودجه‌ریزی عملیاتی عبارت اند از:

• بند نهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، موضوع اصلاح و تقویت همه جانبه نظام مالی کشور با هدف پاسخگویی به نیازهای اقتصاد ملی، ایجاد ثبات در اقتصاد ملی و پیشگامی در تقویت بخش واقعی.
• بند(ه) ماده 214 قانون برنامه پنجم توسعه کشور، موضوع تهیه استانداردهای ملی حسابداری، حسابرسی طرح‌های تملک دارایی‌های سرمایه ای و قیمت تمام شده توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی.
• ماده 219 قانون برنامه پنجم توسعه کشور، موضوع استقرار نظام بودجه‌ریزی عملیاتی، دولت موظف است تا پایان سال دوم برنامه به تدریج زمینه‌های لازم برای تهیه بودجه به روش عملیاتی در کلیه دستگاه‌های اجرایی را فراهم آورد به نحوی که لایحه بودجه سال سوم برنامه به روش مذکور تهیه، تدوین و تقدیم مجلس شورای اسلامی شود.
• اجرای بند 32 سیاست‌های کلی برنامه پنجم و استقرار نظام بودجه‌ریزی عملیاتی، اعتباراتی که بر اساس قیمت تمام شده موضوع ماده 16 قانون مدیریت خدمات کشوری اختصاص می‌یابد، پس از پرداخت به واحدهای مربوطه بدون الزام به رعایت قوانین و مقررات عمومی حاکم بر دستگاه‌های دولتی و فقط بر اساس آیین نامه‌های مالی و معاملاتی و اداری و استخدامی هزینه می‌گردد که متضمن پیش بینی نحوه نظارت بر هزینه‌ها و تحقق اهداف پیش بینی شده است و با پیشنهاد معاونت وزارت امور اقتصادی و دارایی به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
• بند (ب) تبصره 23 قانون بودجه سال 1381و بند (ر) تبصره یک قانون بودجه سال 1382 موضوع اصلاح نظام بودجه نویسی و اصلاح نظام برآورد درآمدها و هزینه‌ها، توسط سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور.
• ماده هشتم دستورالعمل بودجه‌ریزی بر مبنای عملکرد بند (ب)، تبصره چهارم قانون بودجه سال 1383، موضوع تهیه صورت‌های مالی پایان دوره مطابق با چارچوب تدوین شده توسط وزارت امور اقتصاد و دارایی.
• چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 هجری شمسی در جهت تقویت و کارآمد کردن نظام بازرسی و نظارت و همچنین اطلاح قوانین و مقررات در جهت رفع تداخل میان وظایف نهادهای نظارتی و بازرسی.
• ماده 49 قانون برنامه چهارم توسعه کشور موضوع اختصاص اعتبارات هزینه ای از محل بودجه عمومی دولت بر اساس قیمت تمام شده به دستگاه‌های اجرایی.
• ماده 88 قانون برنامه چهارم توسعه کشور موضوع اصلاح نظام حسابداری، پرداخت مبتنی بر عملکرد و بودجه‌ریزی عملیاتی توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
• ماده 138 قانون برنامه چهارم توسعه کشور موضوع اصلاح نظام بودجه‌ریزی از روش موجود به روش هدفمند و عملیاتی توسط سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور.
• ماده 144 قانون برنامه چهارم توسعه کشور موضوع افزایش کارایی، بهره وری و استقرار نظام کنترل نتیجه و محصول و هدفمند نمودن تخصیص منابع بر اساس دستورالعمل مشترک سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و وزارت امور اقتصادی و دارایی.
• همچنین بند (و) ماده 31 قانون برنامه چهارم توسعه کشور، دولت را موظف به تدوین استانداردهای ملی حسابداری طرح تملک دارائی‌های سرمایه ای برای تعیین دقیق عملکرد حساب‌های سرمایه گذاری بخش عمومی و تعیین قیمت تمام شده طرح‌ها نموده است که این امر در ماده 16 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 8/7/1386 مجلس شورای اسلامی همچنین جزء (ج) بند 9 ماده واحده قانون بودجه سال 1389 نیز مورد تکلیف واقع گردیده است.

بودجه‌ریزی عملیاتی به عنوان یکی از شیوه‌های جایگزین بودجه‌ریزی سنتی همیشه مدنظر تصمیم‌گیران عرصه مالی کشورها بوده است و در ایران نیز تأکید بر این موضوع از قانون بودجه 1382 شروع شد و در برنامه چهارم توسعه نیز الزاماتی در خصوص آن مد نظر قرار گرفت و در نهایت در بند «32» سیاست‌های کلی برنامه پنجم مورد تأکید مجدد قرار گرفته است. به رغم تصویب «قانون مدیریت خدمات کشوری و «قانون اصلاح موادی از قانون برنامه چهارم توسعه و اجرای سیاست‌‌های کلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی» تلاش‌های صورت گرفته در سال های  اخیر  زمینه های مناسبی را برای  استقرار این راهبرد فراهم کرده است.

در بودجه عملیاتی برآورد هزینه برمبنای عملیات و برنامه های مختلف سازمان انجام می گیرد و بدین جهت برآورد هزینه در مراحل اولیه توسط افرادی صورت می گیرد که نظارت مستقیم بر عملیات را به عهده دارند در شرایط کنونی بسیاری از عملیات مشابه که هدف واحدی دارند توسط دستگاه های مختلف دولتی اجرا می گردند. حتی تقسیم کار بین دوایر و ادارات یک سازمان به نحوی است که از تکرار و اشتراک وظایف جلوگیری به عمل نمی آید، در نتیجه حدود مسئولیت و جوابگویی به دقت معلوم نیست و تعیین هزینه عملیاتی که هدف واحدی را در بر دارند میسر نمی باشد. بنابراین شرط اولیه، اجرای نظریه جدید، برآورد هزینه به تفکیک برنامه ها و عملیات سازمان های دولتی است و برای این منظور کلیه عملیات مشابهی که برای اجرای هدف واحدی اجرا می گردند، باید جمعا در یک واحد سازمانی متمرکز شوند و از موازی کاری و انجام یک فعالیت مشابه در دستگاه های متعدد اجتناب شود. لذا استفاده از روش های نوین بودجه بندی علاوه بر این که از کندی کار دستگاه شهرداری ها و اسراف اموال عمومی جلوگیری می کند، در پیشبرد مقاصد اجتماعی و اقتصادی نیز بسیار مؤثر بوده و شهرداری ها از این طریق می توانند منابع را به نحوه عادلانه و مطلوب هزینه نمایند.

این مطالعه نشان داد که شهرداری های بزرگتر، آنهایی که دارای یک شورا-مدیر هستند شکل دولت، و کسانی که شرایط مالی بهتری دارند، احتمال بیشتری برای اتخاذ آن دارند شبیه سازی بودجه اهداف اولیه اجرای شبیه‌سازی بودجه این آموزش شهروندان و گسترش مشارکت مدنی بود. بیشتر شهرداری ها از بودجه استفاده می کردند شبیه سازی ها برای عمومی سرمایه بودجه ها بعد از پیشنهاد شده بودجه ارسال شده به شورا بود. برخی از شبیه سازی بودجه برای بودجه های سرمایه ای و طرح نجات آمریکایی استفاده کردند بودجه قانون (ARPA) رسانه های اجتماعی، وب سایت های رسمی، بیانیه های مطبوعاتی و خبرنامه ها برای عمومی کردن شبیه‌سازی‌ها استفاده شد، اما تلاش‌های هدفمند کمی برای گنجاندن آن وجود داشت گروه های کم نمایندگی نرخ مشارکت معمولا کمتر از 1٪ بود، اما ARPA شبیه سازها معمولا ارسال های بیشتری داشتند. نتایج شبیه سازی بودجه با اهداف، با تغییر کمی در اهداف در طول زمان هم تراز شد. با این حال، برخی از شهرداری ها طراحی و اجرای فرآیند خود را با ساخت شبیه سازهای بیشتر افزایش دادند.

این مطالعه کمک ارزشمندی به ادبیات شهروندی مشارکتی که در روند بودجه توسط بیشتر متغیرهای مربوط به روند طرح و پیاده سازی، شرایط مالی، و حلقه های بازخورد در چارچوب می کند. همچنین بینش های عملی را برای شهرداری هایی که برای اجرای شبیه سازی بودجه برنامه ریزی می کنند، فراهم می کند، مانند اهمیت رهبری قوی و پشتیبانی کارکنان، طراحی کاربرپسند شبیه سازها، روش های موثر برای عمومی کردن شبیه سازی ها و انجام معیار یادگیری مکررا.

مشارکت شهروندان می تواند هم برای دولت ها و هم برای شهروندان مفید باشد. برای دولت ها، مشارکت شهروندان در فرآیند بودجه می تواند به عنوان وسیله ای برای آموزش شهروندان در مورد اصول عمومی عمل کند بودجه و امور عمومی علاوه بر این، ترجیحات شهروندان برای حفظ مشروعیت خود در حکومت مقامات دولتی می توانند به تفاهم دست یابند. برای شهروندان، مشارکت در فرآیند بودجه می تواند آنها را با دانش بیشتری از مردم تجهیز کند بودجه بندی، که آنها را قادر می سازد تا مقامات دولتی را پاسخگو نگه دارند.

در نتیجه، بدبینی شهروندان نسبت به دولت ها ممکن است کاهش یابد و اعتماد به آنها کاهش یابد دولت ها شاید افزایش یافته است. در طول یا بعد از همه گیری کووید-19، مشارکت شهروندان در بودجه این روند ممکن است حتی سودمندتر باشد، زیرا بسیاری از دولت ها احتمالاً با افزایش مواجه خواهند شد نیاز دارد با محدود منابع مورد نیاز آنها به اولویت بندی کنید. علاوه بر این، در سال 2021، قانون طرح نجات آمریکا (ARPA) تصویب شد که دولت های ایالتی و محلی با کمک فدرال برای کاهش شوک های مالی ناشی از پاندمی را مورد توجه قرار دهند. دولت های محلی باید نحوه تخصیص بودجه ARPA را تعیین می کردند. با مشارکت شهروندان در فرآیند بودجه، دولت ها می توانند صادقانه ترجیحات و اولویت بندی نیازها بر این اساس شهروندان را درک کنند. گاهی اوقات، شهروندان ممکن است وضعیت بهتری داشته باشند درک نیازهای جوامع خود نسبت به مقامات دولتی و ممکن است فراهم کنند ایده های نوآورانه ای که ممکن است مقامات دولتی نادیده گرفته شوند. علاوه بر این، مشارکت شهروندان در فرآیند بودجه ممکن است به آنها کمک کند تا چالش های پیش روی دولت ها و دولت ها را درک کنند منابع محدودی در دسترس است که تمایل بیشتری برای حمایت از دولت ها در طول این مدت ایجاد می کند. به گفته برخی محققان در سال (2006)، مشارکت چند شهروند مکانیسم‌هایی اغلب توسط دولت‌های محلی در روند بودجه اجرا شده است. این مکانیسم ها عبارت اند از: سوابق، جلسات استماع عمومی / جلسات عمومی ، تمرکز گروه ها، شبیه سازی بودجه، شهروند بودجه مشاوره ای کمیته ها، و نظرسنجی شهروند ها.

علاوه بر این، برخی از دولت های محلی در ایالات متحده، مانند شیکاگو و نیویورک سیتی از اواخر دهه 2000 مدل برزیلی بودجه ریزی مشارکتی را پذیرفته است. این شهروند مکانیسم های مشارکت متقابلاً منحصر به فرد نیستند و دولت ها ممکن است آن را اجرا کنند مکانیسم های چندگانه همزمان مستقر بر آنها نیاز دارد.

بسیاری از محققان (ابدون و فرانکلین) بر روی مکانیسم های خاص تمرکز می کنند و در مورد چگونگی تقویت حکومت عمومی و ارزش های دموکراتیک آنها بحث می کنند، به عنوان مثال، هاست و واتسون (2003) استفاده از نظرسنجی های شهروندان را در فرآیند بودجه بررسی کردند، در حالی که کالاهان (2002) اثربخشی کمیته های مشاوره شهروندان را بررسی کرد. با این حال، در میان شهروندان مکانیسم های مشارکت در فرآیند بودجه که توسط ابدون و فرانکلین برشمرده شده است، شبیه سازی بودجه به ندرت در ادبیات موجود مورد بحث قرار می گیرد. تا اینجا، وجود دارد هیچ تحلیل سیستماتیکی از پذیرش، اهداف، اجرا و نتایج آن صورت نگرفته است شبیه سازی بودجه بنابراین، این مطالعه با هدف ارائه یک درک جامع است شبیه سازی بودجه به طوری که دولت های محلی بیشتر و بیشتر ممکن است این مکانیسم مشارکت شهروندان استفاده از آن را در نظر بگیرند.

مکانیسم مشارکت شهروند ها در روند بودجه

ابدون و فرانکلین (2006) چندین مشارکت شهروندان را که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند گردآوری کردند سازوکارها در فرآیند بودجه، از جمله سوابق باز، جلسات عمومی، گروه های متمرکز، کمیته های مشاوره بودجه شهروندان، نظرسنجی های شهروندان و بودجه شبیه سازی ها. بکت و کینگ (2002) راه های دیگری را فهرست کردند که شهروندان از طریق آنها می توانند تأثیرگذاری بر بودجه عمومی، مانند رأی دادن به همه پرسی، پیوستن به گروه های ذینفع لابی، و دادخواست ها و ابتکارات را به گردش در می آورد. در ادبیات موجود، محققان معمولاً بر مکانیسم مشارکت یک شهروند خاص تمرکز می کنند به عنوان مثال، کالاهان (2002) اثربخشی را بررسی کرد کمیته های مشاوره بودجه شهروندی، در حالی که هاست و واتسون (2003) استفاده از نظرسنجی شهروند ها و عواقب آنها را مورد بحث قرار دادند. با این حال، در میان مکانیسم های ذکر شده در چارچوب ابدون و فرانکلین (2006)، شبیه سازی بودجه به ندرت در ادبیات مورد بحث قرار می گیرد. بنابراین، ارزش کاوش را دارد شبیه سازی بودجه برای افزایش درک ما از مکانیسم های مشارکت شهروندان و به دولت های محلی گزینه بالقوه دیگری برای مشارکت دادن شهروندان در روند بودجه ارائه دهد.

هر مکانیزم مشارکت شهروندان ممکن است طراحی فرآیند منحصر به فرد خود را نیز داشته باشد به عنوان مزایا و معایب این بخش شش شهروند پرکاربرد را مورد بحث قرار می دهد مکانیسم های مشارکت، یعنی جلسات عمومی، گروه های متمرکز، مشاوره بودجه شهروندان کمیته ها، بودجه ریزی مشارکتی، نظرسنجی از شهروندان، و شبیه سازی بودجه، همراه با مزایا و معایب آنها مزایا و معایب هر مکانیزم خلاصه شده است.

شنوایی های عمومی

جلسات عمومی رایج ترین شکل مشارکت شهروندان در فرآیند بودجه است. در بسیاری از جاها، جلسات عمومی اجباری است طبق قوانین، و دولت ها موظف اند حداقل یک جلسه استماع عمومی را قبل از تصویب بودجه برگزار کنند. جلسات عمومی معمولا در درجه اول خدمت به فراهم کردن خط مشی یا بودجه اطلاعات به شهروندان در برخی موارد، شرکت‌کنندگان می‌توانند به دولت‌ها بازخورد بدهند یا نگرانی‌هایی را در مورد مسائل سیاستی خاص یا موارد بودجه در طول جلسات عمومی مطرح کنند.

با این حال، ممکن است نگرانی هایی در مورد جلسات عمومی وجود داشته باشد. اول، جلسات عمومی استماع غالبا درگیر کردن ارتباط یک طرفه است. بسیاری از دولت ها از جلسات عمومی برای اعلام تصمیمات خود یا برای تبلیغات استفاده می کنند اهداف دوم، جلسات عمومی معمولاً خیلی دیر در فرآیند بودجه برگزار می شود و شرکت کنندگان معمولاً تأثیر کمی بر تصمیمات بودجه دارند. بسیاری از دولت ها جلسات عمومی را صرفاً برای برآورده ساختن شرایط مشارکت برگزار می کنند. سوم، حضور در جلسات عمومی ممکن است کم باشد، و شرکت کنندگان ممکن است نماینده نباشند و دانش کافی از بودجه بندی عموم نداشته باشند. سیمونسن و رابینز نیز مشاهده کردند که گروه های ذینفع تمایل دارند در جلسات عمومی فعال باشند.

تمرکز گروه ها

برخی از دولت ها از گروه های متمرکز در فرآیند بودجه برای جمع آوری اطلاعات از طیف متنوعی از شهروندان برای جمع آوری نظرات مختلف، دولت ها می توانند سازماندهی کنند چندین گروه متمرکز که هر کدام از گروه کوچکی از افراد تشکیل شده است. مطابق با مطالعات توماس (1995)، شرکت کنندگان در گروه های متمرکز عمداً توسط دولت انتخاب می شوند. گروه های کانونی می توانند به دولت ها در درک منافع ذینفعان مختلف کمک کنند یا دريافت كردن توصیه های حرفه ای از جانب کارشناسان شركت كنندگان که در تمرکز گروه ها می توان ارائه بازخورد عمیق به دولت ها و به اشتراک گذاری دانش محلی آنها را دریافت کرد.

با این حال، ممکن است برخی از معایب مرتبط با گروه های متمرکز وجود داشته باشد. یکی نگرانی ها این است که فقط تعداد محدودی از افراد می توانند در هر گروه متمرکز شرکت کنند شرکت کنندگان توسط دولت انتخاب می شوند. یکی دیگر از نگرانی های مرتبط این است که شرکت کنندگان ممکن است نماینده جمعیت بزرگتر نباشند. اگر روند انتخاب شركت كنندگان است نه خوب طراحی شده، مسلم – قطعی کمتر ارائه شده است گروه ها ممکن است بودن نادیده گرفته شده.

علاوه بر این، شرکت کنندگان با نظرات قوی ممکن است بر بحث ها تسلط داشته باشند بر نظرات دیگران تأثیر می گذارد. برخی از شرکت کنندگان در تمرکز گروه هایی که دانش محدودی دارند یا در مواجهه با دیگران مردد هستند، ممکن است از دانش خودداری کنند.

کمیته های مشاوره ای بودجه شهروندی

برخی از دولت ها کمیته های مشاوره بودجه شهروندی را ایجاد و منصوب می کنند شهروندان برای خدمت در این کمیته ها برای ارائه بازخورد در مورد موضوعات خاص یا بررسی بودجه پیشنهادی به عنوان مثال، ممکن است کمیته های مشورتی برای سرمایه برنامه های بهبود یا برای تخصیص کمک های بلاکی توسعه جامعه تشکیل شود، شرکت کنندگان معمولاً بر اساس تخصص یا علایق تخصص خود انتخاب می شوند. بنابراین، در مقایسه با شرکت کنندگان در دیگر مکانیسم‌های مشارکت شهروندان، اعضای کمیته مشورتی ممکن است از مکانیسم‌های بیشتری برخوردار باشند حرفه ای بودن و صرف زمان بیشتر در بررسی اطلاعات بودجه برای تدوین جامع توصیه ها کالاهان (2002) مشاهده شده است کمیته های مشاوره ای به معنای افزایش دموکراسی و صلاحیت در دولت، مانند بازخورد شهروندان است.

با این حال، برخی نگرانی‌های مرتبط با استفاده از مشاوره نیز وجود دارد کمیته ها مشابه گروه های متمرکز، کمیته های مشورتی تعداد محدودی دارند شرکت کنندگان، که ممکن است مانع نمایندگی آنها از جمعیت گسترده تر شود. علاوه بر این، اگر توصیه های شرکت کنندگان با آن همخوانی نداشته باشد، دیدگاه های دولت، ممکن است نادیده گرفته شوند. اگر شرکت کنندگان ورودی در نظر گرفته نمی شود، آنها ممکن است تمایلی به ارائه بازخورد نداشته باشند.

بودجه بندی مشارکتی

بودجه بندی مشارکتی نوع برزیلی در ایالات متحده در مقایسه با سایر مکانیسم های مشارکت شهروندان نسبتاً جدید است که اولین بار در پورتو اجرا شد. آلگره، برزیل در سال 1989 و بعداً به شهرهای دیگر برزیل و همچنین شهرهای مختلف معرفی شد، کشورهای آمریکای لاتین و اروپا در دهه های 1990 و 2000 در ایالات متحده، برخی از بخش ها در شیکاگو برای اولین بار بودجه ریزی مشارکتی را در سال 2009 اجرا کردند و چندین بخش مناطق در شهر نیویورک نیز در سال 2011 آن را پذیرفتند. در اوایل دهه 2010، بیش از 1500 شهرداری ها در سراسر جهان داشته است، بودجه بندی مشارکتی اجرا شد. گزارش اخیری که توسط 70 محقق گردآوری شده است از 60 کشور جهان نشان داد که بیش از 11500 بودجه مشارکتی وجود دارد.

اجرای بودجه ریزی مشارکتی چندین مزیت دارد. اولین، بودجه‌بندی مشارکتی به شهروندان این امکان را می‌دهد تا پروژه‌های عمومی را توسعه دهند و تا حدی نظر داشته باشند از بودجه عمومی، به عنوان انگیزه ای برای مشارکت آنها به کار گرفته شود و همچنین ارتباط دو طرفه را تسهیل می کند، زیرا نمایندگان شهروندان با یکدیگر از نزدیک با مقامات دولتی در طول توسعه پروژه همکاری می کنند. دوم، بودجه بندی مشارکتی عموماً برای عموم آزاد است و ساکنان بخش های شرکت کننده مناطق یا شهرها برای مشارکت در فرآیند بودجه ریزی مشارکتی را قادر می سازد. سوم، شهروندان ممکن است ایده های نوآورانه را بر اساس تجربیات روزمره خود در آن دولت ارائه دهند مقامات ممکن است نادیده بگیرند. در نهایت، بودجه ریزی مشارکتی دارای این ویژگی پتانسیل ارتقاء ارزش های عمومی کلیدی، مانند شفافیت و اجتماعی سهام است.

با این حال، برخی نگرانی‌ها نیز در ارتباط با اجرا وجود دارد بودجه بندی مشارکتی اول، در مقایسه با سایر مکانیسم های مشارکت شهروندان، بودجه ریزی مشارکتی ممکن است وقت گیر باشد و به منابع اضافی دولت ها نیاز داشته باشد. در نتیجه، ممکن است همیشه مقرون به صرفه نباشد و می تواند منجر به تاخیر در بودجه شود. دوم، از آنجایی که بودجه ریزی مشارکتی شامل تصمیم گیری می شود در مورد بخشی از بودجه عمومی، گروه های ذینفع خاصی ممکن است تلاش کنند تا آن را کنترل کنند پروژه های خود را پردازش و ترویج می کنند. در نهایت، موارد بودجه‌ریزی مشارکتی در ایالات متحده معمولاً فقط مقدار کمی را اختصاص می‌دهند بخشی از بودجه عمومی است و در یک چرخه سالانه عمل می کند.