کتاب سبک های یادگیری شناختی و خودشکوفایی

فهرست

مقدمه 9
فصل 1 13
سبک یادگیری 13
سبک 13
سبک یادگیری 13
سبک یادگیری بصری یا دیداری 19
تکنیک های یادگیری 21
آموزش افراد با سبک یادگیری دیداری 21
مشاغل سبک یادگیری دیداری 22
سبک یادگیری شنیداری 23
تکنیک های یادگیری 25
آموزش به افراد با سبک یادگیری شنیداری 25
مشاغل سبک یادگیری شنیداری 26
سبک یادگیری حرکتی 27
آموزش به افراد با سبک یادگیری حرکتی 29
مشاغل سبک یادگیری حرکتی 30
سبک یادگیری کلامی (خواندن/ نوشتن) 30
تکنیک آموزش به افراد با سبک یادگیری کلامی 31
انواع سبک های یادگیری دیگر 32
سبک یادگیری منطقی یا تحلیلی 33
سبک یادگیری اجتماعی یا بین فردی 33
سبک یادگیری انفرادی 34
سبک یادگیری طبیعی 34
اساس سبک های یادگیری 35
ابزار سنجش 37
سیاهه سبک یادگیری 37
سبک های یادگیری دان و دان 37
نتیجه گیری در مورد سبک های یادگیری 38
فصل2 39
سبک های شناختی 39
مطالعات ویتکین و دیگران 44
انواع سبک شناختی 45
سبک های وابسته به زمینه و مستقل از زمینه 47
سبک های همگرا، واگرا، جذب کننده و انطباق یابنده 50
تجربۀ عینی 51
مشاهدۀ تأملی 51
مفهوم سازی انتزاعی 52
آزمایشگری فعال 52
سبک یادگیری همگرا 53
سبک یادگیری واگرا 54
سبک یادگیری جذب کننده 54
سبک انطباق یابنده 55
سبک عمقی و سطحی 56
سبک یادگیری عاطفی 57
سبک یادگیری فیزیولوژیک 57
سبک های یادگیری تکانشی و تأملی 57
سرعت شناختی 58
مدل جانگ 59
سبک های حسی شهودی، دیداری کلامی، فعالیتی تأملی و مرجع های کلی 60
فراگیران فعال و فراگیران فکور 60
فراگیران حس گرا و فراگیران شهودی 60
فراگیران بصری و فراگیران کلامی 60
فراگیران مرحله گرا و فراگیران کل گرا 61
سبک های تفکر 61
راهکارهایی برای متعادل کردن سبک های یادگیری در هر بُعد 61
یادگیرندگان حسی 61
یادگیرندگان شهودی 61
یادگیرندگان دیداری 62
یادگیرندگان کلامی 62
یادگیرندگان فعال 62
یادگیرندگان انعکاسی 62
یادگیرندگان جزء نگر 62
یادگیرندگان کل نگر 63
نتیجه گیری 63
فصل 3 65
خودشکوفایی 65
مقیاس خودشکوفایی 69
معیارهای خودشکوفایی 70
نظریه بهزیستی و خودشکوفایی 71
هیجان مثبت اولین مؤلفه خودشکوفایی 71
مجذوبیت یا مشارکت دومین مؤلفه خودشکوفایی 71
معنا سومین مؤلفه خودشکوفایی 71
روابط مثبت چهارمین مؤلفه خودشکوفایی 72
دستاورد پنجمین مؤلفه خودشکوفایی 72
عزت نفس 76
خوش بینی 76
تاب آوری 76
سرزندگی 76
خود تغییرگری یا خودمختاری 77
روابط مثبت 77
خودشکوفایی و هیجانات منفی 77
راهکارهایی برای کم کردن هیجانات منفی 78
روزهای بد و خودشکوفایی 78
عملکرد خوب در شرایط سخت برای رسیدن به رضایت از زندگی 79
تأثیر اجتناب بر خودشکوفایی و رضایت از زندگی 80
خودشکوفایی و افسردگی 81
افسردگی و 5 مؤلفه بهزیستی 82
افسردگی و هیجانات مثبت 82
افسردگی و مجذوبیت یا مشارکت 82
افسردگی و معنا 83
افسردگی و دستاورد و موفقیت 83
افسردگی و روابط مثبت 83
فصل 4 87
سبک های یادگیری، شناختی و خودشکوفایی 87
منابع و مآخذ 91

سبک مانند بسیاری از توانایی های افراد امری مادرزادی نیست و حاصل تعاملات فرد با محیط پیرامونش در فرایند رشد و اجتماعی شدن است. سبک یک ویژگی فردی بخصوص در انجام امور است که امکان اجرای فعالیت های ارادی را می دهد. بنابراین بسیاری از باورهای اخلاقی بارز افراد، افکار اقتصادی آنان، رفتارهای اجتماعی و به طور کلی ویژگی های بنیادین شخصیت افراد را شکل می دهد. سبک در حقیقت ناشی از سرشت فرد، ارتباط فرد با سایرین، اجتماع، خلاقیت و تطبیق پذیری است.
سبک یادگیری
ارائه یک تعریف ویژه از سبک یادگیری دشوار است. هر محققی به دلایل متفاوت تعریف خود را پیشنهاد می کند، اول به این دلیل که هر محقق فقط به یکی از ابعاد فرایند یادگیری علاقمند می باشد. دوم، به این دلیل که هر محقق برای اندازه گیری سبک یادگیری از ابزارهای متفاوتی استفاده می کند. سوم، اساس نظری مدل یادگیری هر محقق متفاوت می باشد. مثلأ کار مبتنی بر بافت روی رویکردهای یادگیری دانش آموزان.
یک تعریف استاندارد از سبک یادگیری عبارتست از: رفتارهای معین شناختی، عاطفی و روانی اجتماعی که به عنوان شاخص های نسبتأ پایدار در زمینۀ نحوۀ ادراک، تعامل و واکنش نسبت به محیط یادگیری به کار می روند. تعریف دیگر سبک یادگیری شامل ترکیب روش های شناختی، عاطفی و فیزیولوژیک است که به وسیلۀ آنها افراد به بازیابی، سازماندهی، پردازش و یادآوری اطلاعات می پردازند.
بعبارتی در تعریف سبک یادگیری باید گفت به روشی که یادگیرنده در یادگیری به روش های دیگر ترجیح می دهد، سبک یادگیری می گویند. این تصور که هرکس سبک یادگیری خود را دارد در دهۀ 1970 رایج شد. سبک یادگیری به روش ترجیحی فرد برای جذب، پردازش، درک و حفظ اطلاعات اشاره دارد. این یک فکر جذاب است: اگر هریک از ما می توانستیم یک رویکرد ” ایده آل” را برای یادگیری شناسایی کنیم، می توانستیم روی آن تمرکز کنیم و پیوسته بهتر یاد بگیریم. علاوه بر این با درک نیازهای افراد دیگر می دانیم که چگونه از آنها برای یادگیری حمایت کنیم.
دربارۀ سبک های یادگیری تعاریف متعددی ارائه شده است، دی چکو و کرافرود در سال 1974 سبک های یادگیری را به عنوان راه های شخصی که در آن افراد اطلاعات را در جریان یادگیری مفاهیم و اصول پردازش می کنند، تعریف کرده اند. کیف در سال 1982 سبک های یادگیری را این گونه تعریف می نماید: ” ویژگی شاخص نسبتأ ثابتی که اشاره به این دارد که یادگیرندگان چگونه یادگیری را از محیط دریافت و متقابلأ به آن پاسخ می گویند. همچنین او بیان می دارد که سبک یادگیری پایه ای برای تدریس موفقیت آمیز است. دامون و همکاران در سال 1989 سبک یادگیری را این گونه تعریف کرده اند: سبک یادگیری عبارت است از راهی که هر یادگیرنده شروع به تمرکز، پردازش و نگهداری اطلاعات جدید و حل مشکل می نماید. دمبو به تفاوت های فردی که موقعیت یادگیری را در کلاس تحت تأثیر قرار می دهد، سبک یادگیری می نامند. از نظر فلدر و هنریکوئیز در سال 1995 به مجموعه راه های ویژه ای که افراد برای دریافت، نگهداری، و بازیابی اطلاعات به کار می برند سبک یادگیری گفته می شود. کارگینیدیز و سامپسون نیز در 2004 بیان کرده اند: روشی که یادگیرندگان سعی دارند از آن طریق موضوعات یادگیری را دریافت، پردازش، ذخیره و بازنمایی نمایند نیز سب یادگیری گفته می شود. لیتزینگر و آسیف در سال 1992 تعریف متفاوتی از سبک یادگیری را ارائه دادند. آنان سبک یادگیری را این گونه تعریف کردند: روش های مختلفی که بچه ها و افراد بزرگسال برای تفکر و یادگیری به کار می برند. آنها اظهار می دارند، هر یک از ما یک رفتار یا رویکرد ترجیحی یکدستی را برای یادگیری به کار می بریم. تمایلات افراد در پردازش اطلاعات و ارتباط با محیط به منظور بهبود عملکرد بیانگر این مطالب است که هیچ سبک شناختی خوب یا بدی وجود ندارد. تفکیک افراد در سبک های مختلف تنها نوعی طبقه بندی است و به معنی برتری قدرت یادگیری گروهی بر دیگری نیست و بیشتر به بررسی اثر این سبک ها بر موفقیت در شرایط خاص دلالت دارد.
سبک های یادگیری می تواند آموزش، تحقیق و توسعه را متحول کند و به همۀ ما کمک می کند تا به پتانسیل کامل خود به عنوان یادگیرنده دست پیدا کنیم. با این حال مطالعات جدیدتر این نظریه را به عنوان روشی مؤثر برای آموزش رد کرده و آن را به عنوان یک افسانۀ غلط عصب شناسی برجسته کرده اند. البته این گونه افسانه های عصب شناسی تصور نادرستی از توانایی های افراد ایجاد می کنند، که منجر به انتظارات و بهانه هایی می شوند که به طور کلی برای یادگیری مضر هستند و در دراز مدت هزینه دارد. با این وجود مطمئنأ درست است که روش های یادگیری مختلفی وجود دارد که مردم به آنها پاسخ می دهند، بنابراین بد نیست صرفأ این سبک ها را بدانیم، اما خود را به آنها محدود نکنیم. ما 8 نوع مختلف از سبک های یادگیری را ارائه می کنیم که هرکدام از تکنیک هایی استفاده می کنند.
سبک های یادگیری به وسیلۀ بسیاری از صاحبنظران به عنوان یکی از عوامل موفقیت در تحصیلات عالی معرفی شده اند. اگرچه عمومأ چنان تلقی می شود که دانشجویان می توانند با آگاهی از سبک های یادگیری¬شان موفقیت بیشتری در تحصیل به دست آورند، لیکن همه دانشجویان نیز از ویژگی های سبک یادگیری خود آگاهی ندارند. توانایی بالقوۀ افراد برای یادگیری متفاوت است. انسان ها در یک موقعیت یکسان متفاوت یاد می گیرند که شاید مهم ترین دلیل آن سبک های متفاوت یادگیری آنان باشد. این سبک ها تعیین می کنند که در برخورد یک موقعیت، فرد چه مدت، به چه چیز، و به چه میزانی توجه کند.
مداخلات پژوهشی و در بسیاری از موارد کاربرد نظریات مربوط به سبک یادگیری، روش های متنوعی را برای طبقه بندی سبک های یادگیری پدید آورده است. امروزه هیچ طبقه بندی کاملأ پذیرفته ای در این زمینه وجود ندارد و مقیاس ها و دسته بندی های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. اکثر این مقیاس ها و طبقه بندی ها شباهت زیادی با هم داشته و عمدتأ بر ترجیحات محیط آموزشی، شرایط احساسی و ادراکی، انواع شخصیت و یا سبک های شناختی تأکید می نمایند. سایر مشخصات قابل اندازه گیری بوسیلۀ مقیاس های سبک یادگیری عبارتند از: تفاوت های شخصیتی، مهارت های پردازش شناختی، عوامل انگیزانندۀ درونی و بیرونی، راهبردهای تمرینی، روش های تعمیم، تاکتیک های فراشناختی و روش های مدیریت منابع.

فقدان چهارچوب مفهومی برای نظریات سبک یادگیری و اندازه گیری آن، یک انتقاد رایج و محوری در این حوزه محسوب می شود. در سال 2004 مرکز تحقیقات یادگیری و مهارت های انگلستان گزارشی را در مورد بررسی سیستماتیک مدل ها و ابزارهای موجود در زمینه سبک یادگیری منتشر نمود. در این گزارش موارد متعددی از عدم هماهنگی بین مدل ها، ابزارها و آموزشگران در رابطه با سبک یادگیری عنوان گردید. از سوی دیگر بسیاری از پژوهشگران این بحث را پیش می کشند که آگاهی از سبک های یادگیری هم برای اساتید و هم برای دانشجویان حائز اهمیت است. اساتیدی که دانش کافی در این زمینه داشته باشند می توانند تعلیم خود را به گونه ای متناسب نمایند که به بهترین وجه هماهنگ با سبک های یادگیری قابل مشاهده از اکثریت دانشجویان باشد. به همین ترتیب دانشجویان با آگاهی از ترجیحات مورد نظر خود در یادگیری می توانند توانمندی لازم را برای استفاده از روش های مختلف در جهت ارتقای یادگیری کسب نموده و بدین وسیله رضایتمندی آموزشی آنها نیز تقویت گردد. این توانمندی به ویژه حالت انتقادی داشته و زمانی که سبک تدریس استاد با سبک یادگیری دانشجو هماهنگ نیست مفید واقع می شود. توجه به سبک های یادگیری در محیط های دانشگاهی به آموزش های از راه دور و غیرضروری نیست بسط یافته است. به این ترتیب تأثیرات محیطی و دسترسی گسترده تر به پیشرفت های تکنولوژیک نظیر اینترنت و رسانه های دیجیتال می تواند سازگاری بهتری بین نسل جدید دانشجویان و آموزش های مجازی و الکترونیک برقرار سازد.
بسیاری معتقدند که سبک های یادگیری بر خود یادگیری تأثیر می گذارند. اگرچه اصطلاح سبک های یادگیری به طرق مختلف تعریف می شود و تعاریف گوناگونی دارد ولیکن عمدتأ همه تعاریف بر این نکته تأکید می ورزند که سبک های یادگیری شامل باورها، اعتقادات و رجحان ها و رفتارهایی می باشد که افراد به کار می برند تا در یک موقعیت معینی به یادگیری خود کمک کنند. اما تمام سبک ها الزامأ کمک کننده نخواهند بود، و حتی ممکن است در برخورد مؤثر با موقعیت اخلال ایجاد کنند.
سبک یادگیری اساسأ معرف شیوۀ معین و ممیز رفتار یادگیرنده در موقعیت یادگیری است. نوعی وحدت نظر ضمنی در متون سبک های یادگیری به چشم می خورد که معرف استفاده از این اصطلاح به منظور نشان دادن عادات نسبتأ ثابت برای پردازش اطلاعات به مثابۀ استفاده از صفات شخصیتی برای شخصیت است.
بر این اساس سبک یادگیری دارای نوعی ساختار روانشناختی است، ساختاری زمینه ای که در رفتار یادگیرنده تجلی می کند. لذا شاید بتوان به جای سبک یادگیری از سنخ یادگیری، از قریحه و یا از گرایش به علم مبتنی بر شیوه ای خاص سخن گفت، که نه فقط می تواند به تبیین رفتار فرد که به توصیف وی نیز کمک کند.
از ویژگی های مهم انسان برخورداری از توانایی یادگیری است. پیشرفت و تمدن مقابله با طبیعت و مهار آن و دستیابی به فناوری پیچیده کنونی، حاصل تلاش او برای یادگیری و تجربه اندوزی بوده است. تاریخچه بررسی یادگیری به دوره افلاطون و ارسطو باز می گردد. افلاطون معتقد بود که دانش ارثی است و آدمی از راه اندیشیدن دربارۀ محتوای ذهنی کسب دانش می کند. از سوی دیگر ارسطو معتقد بود که دانش نتیجۀ تجربۀ حسی است و ارثی نیست. عقاید افلاطون دربارۀ ماهیت دانش از آغاز مسیحیت تا دورۀ رنسانس نظریۀ غالب محسوب می شد ولی از قرن هفدهم به بعد دانشمندانی چون رنه دکارت، توماس هابز و جان لاک به نظریۀ فطرت گرایی مخالفت کردند و اعتقاد داشتند که اندیشه ها حاصل تجربه ها است. تلاش این دانشمندان سبب توسعۀ دیدگاه تجربه گرایی در نظریه های یادگیری شد، به طوری که از سال 1920 تا 1970 دنیای روانشناسی در ایالات متحدۀ آمریکا در تسخیر مکتب تداعی بود.
از آنجا که در مکاتب تداعی انسان گیرندۀ نافعال محرک ها تلقی می شد، فرایندهای ذهنی و فکری انسان مورد توجه آنها نبوده، در نیمۀ دوم قرن بیستم رویکرد « شناخت گرایی» شکل گرفت. از نظریه های شناخت گرایی می توان به نظریۀ یادگیری گشتالتی، نظریۀ یادگیری معنی داری کلامی آزوبل، و نظریۀ یادگیری شناختی اجتماعی بندورا اشاره کرد. یکی دیگر از نظریه های شناختی یادگیری نظریۀ خبر پردازی یا پردازش اطلاعات است. در روانشناسی خبر پردازی یادگیری به جریان دریافت محرک های محیطی به وسیلۀ گیرنده های حسی، گذر این محرک ها از حافظۀ حسی و کوتاه مدت، معنی دار شدن و نهایتأ قرار گرفتن در حافظۀ دراز مدت گفته می شود.
اصطلاح سبک های یادگیری کاملأ جدید است. نتایج مطالعات نشان می دهد افراد در چگونگی گرایش به یک تکلیف متفاوت اند و این تفاوت ها صرفأ ناشی از هوش و یا قابلیت های اجتماعی نیست. « این سبک ها روش های ترمیمی برای پردازش و سازماندهی اطلاعات و پاسخدهی به محرک های محیطی است». برای مثال افراد خاصی به بیشتر موقعیت ها به سرعت پاسخ می دهند و افرادی دیگر به طور آهسته و تأملی، با وجود این که ممکن است هر دو گروه اطلاعات و دانش یکسانی در ارتباط با آن تکلیف داشته باشند.
در حالی که تحقیقات در مورد کاربردهای آموزشی هنوز هم در مراحل اولیه خود باقی مانده است، شواهد به دست آمده از تحقیقات گوناگون نشان می دهند که دقت نظر در مورد سبک های یادگیری ممکن است در ارتباط با موضوعات متنوع آموزشی سودمند باشد. از این رو مطالعات در مورد سبک های یادگیری و ارتباط با یادگیری بخش عظیمی از روانشناسی امروز را به خود اختصاص داده است. چون سبک یادگیری از نظر دکتر سیف همان ترجیحات فرد هستند و بنابراین او هم از سبک یادگیری یا ترجیح یادگیری به صورت معادل استفاده می کند. روش های انفرادی مورد استفاده یادگیرنده برای پردازش اطلاعات در یادگیری مفاهیم تازه استراتژی هر فرد برای کسب معلومات یا شیوه خاص افراد برای دریافت، نگهداری و یادآوری آموخته ها تفاوت سبک یادگیری با توانایی هوش و استعداد توانایی هستند اما سبک یادگیری توانایی نیست. سبک های یادگیری را می توان توجیه کنندۀ بسیاری از تفاوت های فردی در کلاس درس دانست. به سخن دیگر یکی از متغیرهایی که تأثیر بسزایی بر میزان یادگیری افراد و در عین حال ارتباط کمی با هوش دارد، سبک یادگیری یا سبک شناختی افراد است. افراد همان گونه که تفاوت های فردی زیادی دارند، شیوه های یادگیری متنوعی نیز دارند. قدرت توانمندی و ترجیحات آنها در روشی قرار دارد که آنها اطلاعات را جذب کرده و پردازش می کنند. برخی تمایل دارند تا بر حقایق، محاسبات ریاضی و اطلاعات مستند تمرکز کنند. برخی دیگر به الگوهای ریاضی و نظریه ای اعتقاد دارند. برخی قویأ به اشکال دیداری اطلاعات همانند تصاویر، نمودارها و نقشه ها تمایل دارند. برخی به شکل کلامی و نوشتاری اطلاعات علاقه نشان می دهند. برخی نیز به طور فعال و از طریق کنش با دیگران مطالب را یاد می گیرند.
کلید اصلی درگیر کردن و ادامۀ شرکت دانش آموزان در فرآیندهای یادگیری و فراگیری هر چه بیشتر مطالب توسط آنها در فهم ترجیحات، سبک یادگیری و سبک شناختی هر یک از آنها قرار دارد که می تواند عملکرد آنها را تحت تأثیر مثبت و منفی قرار دهد. سازگار کردن مواد آموزشی برای برآورده کردن نیازهای گوناگون یادگیری دانش آموزان می تواند برای آنها سودمند باشد. این امر مستلزم آن است که سبک های یادگیری و سبک های شناختی آنها را شناسایی کرده و بدانیم که برای هر سبک چه نوع مطالبی مورد نیاز است.
توجه و علاقه به سبک های یادگیری از زمانی شکل گرفت که جهت گیری از روی آوردهای رفتاری نگر به سوی روی آوردهای شناختی نگر تغییر یافت.
سبک یادگیری به اینکه یادگیرنده چگونه یاد می گیرد اشاره می کند. یادگیری فرآیندی چند مرحله ای است که طی آن مفاهیمی را فرا می گیریم.
اصطلاح سبک های یادگیری به طور گسترده ای برای توصیف نحوۀ جمع آوری، غربال کردن، تفسیر، ساماندهی، نتیجه گیری و ذخیره اطلاعات توسط فراگیران برای استفادۀ بیشتر استفاده می شود. همانطور که در VARK یکی از محبوب ترین نظریه های سبک یادگیری توضیح داده شده است، این سبک ها اغلب با رویکردهای حسی دسته بندی می شوند، دیداری، شنیداری، کلامی ( خواندن/ نوشتن)، و حرکتی. بسیاری از مدل هایی که به تمرکز حسی VARK شباهتی ندارند، یادآور شاخص سبک های یادگیری فلدر و سیلورمن هستند، با مجموعه ای توصیف گراها برای تحوۀ پردازش و سازماندهی اطلاعات توسط یادگیرندگان: فعال- بازتابی، حسی- شهودی، کلامی- بصری و تربیتی- حهانی. اکثر افراد ترکیبی از این 4 سبک هستند، اما در بیشتر مواقع سبک یادگیری غالبی دارند. هرکدام از این سبک ها روشی مکمل برای آموزش دارند، حال بیاید ویژگی های هریک از این سبک ها و بهترین استفاده از آنها را ببینیم.
مقولۀ حسی روش های یادگیری را که از حواس استفاده می کنند، پوشش می دهد. اینها به یادگیرندگان بصری، شنیداری، حرکتی تقسیم می شوند. بر اساس مطالعات مختلف بر روی سبک های یادگیری حسی، تقریبأ 65 درصد از جمعیت را یادگیرندگان بصری، 30 درصد جمعیت را یادگیرندگان شنیداری و 5 درصد جمعیت را یادگیرندگان حرکتی تشکیل می دهند. با این حال بسیاری از دانش آموزان ویژگی های فردی با چند سبک یادگیری را نشان می دهند.
سبک یادگیری بصری یا دیداری
آیا تا به حال به یاد دارید که در مدرسه امتحانی می دادید و فکر می کردید: « پاسخ را به خاطر نمی آورم، اما یادم می آید که آن را به رنگ صورتی در یادداشت هایم برجسته کرده بودم! » در این صورت ممکن است یک یادگیرنده بصری باشید. این به این دلیل است که یادگیرندگان بصری آنچه را که بیشتر می بینند، به خاطر می آورند و یاد می گیرند. افراد دارای سبک یادگیری دیداری افرادی هستند که ترجیح می دهند اطلاعات خود را به صورت بصری دریافت کنند. اعم از نقشه ها، نمودارها، رنگ ها و موارد دیگر.
با این حال آنها لزومأ به عکس ها یا فیلم ها به خوبی پاسخ نمی دهند، بلکه به اطلاعات خود با استفاده از کمک های بصری مختلف مانند: الگوها و اشکال نیاز دارند. بهترین راه برای ارائه به یادگیرندگان بصری نشان دادن رابطه بین ایده های مختلف به صورت بصری است.
به عنوان مثال: هنگام توضیح یک فرایند علمی می توان آن را با استفاده از نمودار جریان انجام داد. یکی از مزایای بی شمار بودن یک یادگیرنده بصری این است که مغز انسان اطلاعات بصری را بسیار سریع تر از متن ساده پردازش می کند. این نوع یادگیرندگان در کار با رنگ ها و تصاویر و استفاده از چشم خوب هستند. یادگیرندگان بصری از درک فضایی استفاده می کنند. این نوع یادگیری برای تجسم یک شیء از زوایای مختلف در بازی شطرنج نیز مفید است.
هنگام یادگیری، مطالعه و تجدید نظر آنها دوست دارند از رنگ ها استفاده کنند و مطالب آموزشی را به روش های مختلف نمایش دهند. یادگیرندگان دیداری معمولأ:
1. در خواندن نقشه ها خوب هستند.
2. تمیز و مرتب هستند.
3. برنامه ریزی و تصمیم گیری را با نوشتن لیست انجام می دهند.
4. افرادی با تحلیل بالا و رویاپردازی هستند.
5. از مد، تلویزیون، هنر، تکنولوژی لذت می برند.
6. در کلاس یادداشت های زیادی بر نمی دارند یا خیلی خلاصه و نکته وار یادداشت می کنند.
65 درصد جمعیت را یادگیرندگان بصری شامل می گردند. خصوصیات این نوع افراد به قرار زیر است:
• با مشاهده و ترکیب تصاویر با اطلاعات، اطلاعات را بخاطر می سپارند.
• برای برقراری ارتباط با دیگران و همچنین سازماندهی اطلاعات از تصاویر، نقشه ها و نمودارها استفاده می کنند.
• معمولأ برای بخاطر آوردن مطلبی چشمان خود را برای تجسم آن در ذهن خود می بندند.
• اینگونه افراد در تجسم اشیاء، طرح ها و نتایج در ذهن خود توانا می باشند.
• معمولأ در کلاس های درس نیمکت های جلوتر ( ردیف جلو) را اشغال می کنند.
• جذب کتاب های مصور می گردند.
• در بخاطر آوردن لطیفه ها مشکل دارند.
• برای برجسته ساحتن نکات کلیدی از ماژیک های با رنگ روشن استفاده می کنند.

تکنیک های یادگیری
• در روند آموزش از رنگ ها، تصاویر، اشکال، نمادها، اسلایدها و جداول استفاده کنید.
• برای یادگیری بهتر به حرکات و چهره آموزگار نگاه کنید.
• یک محیط آرام و بدون سروصدا را برای مطالعه برگزینید.
آموزش افراد با سبک یادگیری دیداری
وایت برد یا تختۀ هوشمند بهترین دوست شما هنگام آموزش این نوع یادگیرندگان است. به دانش آموزان فرصت دهید تا تصاویر و نمودارها را روی تخته بکشند، یا از دانش آموزان بخواهید که براساس موضوعی که در حال یادگیری هستند نمونه هایی را رسم کنند. معلمانی که به یادگیرندگان بصری درس می دهند باید به طور منظم جزوه تهیه کنند و از ارائه استفاده کنند. یادگیرندگان دیداری همچنین ممکن است به زمان بیشتری برای پردازش مطالب نیاز داشته باشند، زیرا آنها نشانه های بصری را قبل از خود مشاهده می کنند. پس حتمأ به دانش آموزان زمان و فضای کمی برای جذب اطلاعات بدهید.
برای برخی از یادگیرندگان بصری توجه دقیق به حرکات شما نیز می تواند برای آنها مفید باشد. آنها ممکن است حرکت دست شما یا نحوۀ اشارۀ شما به کشوری را در نقشه به خوبی به خاطر بیاورند. طراحی کلاس شما نیز برای یادگیرندگان بصری بسیار مهم است. اگر شلوغی زیاد یا پوسترهای زیادی روی دیوارها وجود داشته باشد، این می تواند ذهن و پردازش یک یادگیرنده بصری را تحت تأثیر قرار دهد