کتاب مدیریت شهری، حمل‌ونقل و تأثیر آن بر توسعه پایدار (نگاهی بر شهر تهران)

کتاب مدیریت شهری، حمل‌ونقل و تأثیر آن بر توسعه پایدار، اثری پژوهشی و کاربردی است که به بررسی نقش حمل‌ونقل شهری در توسعه پایدار شهر تهران می‌پردازد. این کتاب با تحلیل عمیق چالش‌ها و فرصت‌های حمل‌ونقل در پایتخت، راهکارهایی برای ارتقای کیفیت زندگی و پایداری محیط‌زیست ارائه می‌دهد.

---

درباره کتاب مدیریت شهری، حمل‌ونقل و تأثیر آن بر توسعه پایدار

این کتاب با تأکید بر اهمیت حمل‌ونقل در مدیریت شهری، به تحلیل وضعیت موجود و ارائه راهکارهایی برای بهبود سیستم حمل‌ونقل و دستیابی به توسعه پایدار در تهران پرداخته است. نویسنده با ارائه داده‌های آماری، مطالعات موردی و تحلیل‌های جامع، ارتباط میان مدیریت شهری، حمل‌ونقل و توسعه پایدار را بررسی می‌کند.

---

موضوعات کلیدی کتاب

• حمل‌ونقل شهری و توسعه پایدار: نقش حمل‌ونقل کارآمد در بهبود کیفیت زندگی شهروندان.
• چالش‌های حمل‌ونقل در تهران: مشکلات ترافیکی، آلودگی هوا و مصرف انرژی.
• راهبردهای پایداری: راهکارهای مدیریت شهری برای کاهش اثرات منفی حمل‌ونقل بر محیط‌زیست.
• تجربیات جهانی: بررسی مدل‌های موفق در دیگر شهرهای جهان و قابلیت اجرای آن‌ها در تهران.

---

ویژگی‌های برجسته کتاب

• رویکرد پژوهشی: استفاده از آمار و تحلیل‌های دقیق برای ارائه تصویری جامع از وضعیت حمل‌ونقل در تهران.
• پیشنهادهای کاربردی: ارائه راهکارهایی عملی برای مدیران شهری و تصمیم‌گیران.
• نگاه بین‌المللی: بهره‌گیری از تجربیات جهانی در زمینه مدیریت شهری و حمل‌ونقل پایدار.
• تمرکز بر تهران: تحلیل تخصصی و دقیق وضعیت حمل‌ونقل در پایتخت ایران.

---

چرا کتاب مدیریت شهری، حمل‌ونقل و تأثیر آن بر توسعه پایدار را بخوانیم؟

این کتاب برای افرادی که به دنبال درک ارتباط میان مدیریت شهری، حمل‌ونقل و توسعه پایدار هستند، منبعی ارزشمند است. اگر به حل چالش‌های شهری در حوزه حمل‌ونقل علاقه‌مندید یا در این حوزه فعالیت می‌کنید، این اثر راهنمایی علمی و کاربردی برای شما خواهد بود.

---

مخاطبان کتاب

• مدیران و سیاست‌گذاران حوزه حمل‌ونقل و توسعه شهری.
• دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های مدیریت شهری، حمل‌ونقل و محیط‌زیست.
• علاقه‌مندان به موضوعات توسعه پایدار و مدیریت شهری.

---

سفارش کتاب مدیریت شهری، حمل‌ونقل و تأثیر آن بر توسعه پایدار

برای خرید این کتاب و آشنایی بیشتر با راهکارهای مدیریت حمل‌ونقل و توسعه پایدار، به بخش فروشگاه سایت مراجعه کنید. این اثر، ابزاری ارزشمند برای بهبود کیفیت زندگی شهری و دستیابی به پایداری محیط‌زیست خواهد بود.

 

در ادامه فهرست این کتاب قابل مشاهده است:

فصل 1 9
مدیریت شهری و مفاهیم آن 9
مقدمه 9
تعریف مديريت شهري-تعريف UMIC از مديريت شهري 10
زمینه‌ها و دلایل پیدایش مفهوم مدیریت شهری 11
اهداف مدیریت شهری 14
روند تحولات در مفهوم مدیریت شهری 15
بررسی عوامل مؤثر بر عملکرد مجموعه مدیریت شهری 16
جهانی شدن و چالش های مدیریت شهری 17
عناصر مؤثر در مدیریت شهری 19
مدیریت شهری در ایران 33
ویژگی های مدیریت شهری در ایران 34
آسیب های عدم توجه به مدیریت شهری 35
تفکر سیستمی ‌در مدیریت شهری 35
ساختار مفهومی نگرش سیستمی در مدیریت شهری 36
مدیریت شهری در رویکرد سیستمی 37
فصل 2 43
توسعه پایدار شهری 43
مفهوم توسعه پایدار شهری 43
شاخص های توسعه پایدار شهری 51
پیامد شهرنشینی برای محیط زیست 55
فرم‌های پایداری شهر 65
طراحی شهری پایدار و اصول بنیادین آن 68
انواع طرح توسعه شهری 69
طبقه بندی نظریه ها و تئوری های برنامه ریزی شهری 72
روند تحولات در مفهوم و نظریه های برنامه ریزی شهری 74
ویژگی های برنامه ریزی شهری 75
متغیرهای اجتماعی در برنامه ریزی شهری 75
انواع نظریه های برنامه ریزی شهری 75
رشد هوشمند شهری 80
چالش‌های رشد سریع شهرها 81
وضعیت شهرنشینی و توسعه شهری 84
گسترش شهرها و بحرانی شدن مناطق شهری 85
طبقه بندی شهرها و پیوند آن با مدیریت بحران 86
مفهوم رشد هوشمند 87
فصل 3 91
حمل‌و‌نقل شهری و مدیریت یکپارچه آن 91
برون سپاری و مدیریت شهری 91
مسایل و ضرورت مدیریت سیستم حمل و نقل درون شهری درایران 94
کلانشهرها و چالش‌های حمل و نقل 100
طرح ترافیک شهر تهران 110
فصل4 117
مدیریت سیستم حمل‌و‌نقل در تهران 117
فصل5 127
بررسی نقش و كاركرد سيستم مديريت حمل و نقل اضطراری 127
حمل و نقل نیروهای امدادی 138
مدیریت ناوگان امدادی 138
مسیریابی و مدیریت مأموریت ناوگان امدادی 140
عملیات اعزام و مأموریت در ناوگان امدادی 141
سوخت در مدیریت ناوگان خودروهای امدادی 142
راهکارهای دستیابی به حمل و نقل یکپارچه شهری در تهران 142
فصل6 159
بررسی قوانین حمایتی از مدیریت شهری جهت هدایت کارای سیستم 159
حمل‌و‌نقل در شهر تهران 159
طرح جامع حمل و نقل و ترافيك تهران 165
اهداف طرح جامع حمل و نقل و ترافيك تهران 167
راهكارهاي طرح جامع حمل و نقل و ترافيك 168
استانداردهای جهانی سیستم حمل و نقل شهری 181
برگه امتیازدهی استاندارد BRT 185
منابع و مآخذ 187

 

 

در ادامه بخشی از مطالب این کتاب قابل مشاهده است:

توسعه پایدار شهری

مقدمه

توسعه پايدار يکي از جامع ترن مفاهيم در همه زمان‌ها است. اين مفهوم عنصراصلي راهکار 21 است؛ سند چهل فصلي که به سال 1992 در نشست سران جهان در ريو مورد پذيرش قرار گرفت و در سطوح پايين سازمان فضايي جستجو مي شود. اهداف توسعه پايدار (تامين نيازهاي اساسي، بهبود استانداردهاي زندگي براي همه، حفاظت و مديريت بهتر اکوسيستم ها) در همه سطوح سازمان فضايي (محلي، ملي، منطقه اي، و جهاني) اجرا مي شود ليکن سطح شهري، به علت تمرکز پيوسته رو به رشد جمعيت و فعاليت هاي اقتصادي، به ويژه در کشورهاي کمتر توسعه يافته، توجه بيشتري را جلب کرده است.

توسعه پايدار شهري Sustainable urban development که مفهوم اصلي در اين سطح است، مفاهيم و ديدگاه هايي را در ادبيات تحقيق نشان مي دهد که برخاسته از حوزه فکري افرادي است که دراين سطح تحقيق کرده‌اند. مفاهيمي همچون شهر اکولوژيک شهرنشيني پايدار، شهر پايدار، پايداري شهري، شهر سبز، شهر سالم برخاسته از ديدگاه هاي مختلف اقصادي زيست محيطي و راديکال عدالت جو در اکولوژي اجتماعي هستند.

مفهوم توسعه پایدار شهری

امروزه شهرها به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده اصلی کالاها و خدمات، کانون توجه بحث پایداری شده‌اند. بنابراین به منظور دستیابی به یک وضعیت پایدار واقعی در شهرها، تدوین سیاست‌هایی جهت حصول به شهرهای پایدار ضروری می‌نماید. به همین منظور مقوله‌ای مهم تحت عنوان توسعه شهری پایدار در طول دهه ۱۹۹۰ و تا به امروز مورد توجه قرار گرفته است. در بسیاری از شهرهای جهان مسائل و چالش‌های اساسی مانند ترافیک و تراکم زمین، ساختمان‌های متروک و خالی از سکنه، تغییر کاربری زمین، آلودگی صوتی، آلودگی آب و بسیاری از موضوعات زیست محیطی دیگر موضوع پایداری شهرها را مطرح می‌کنند. لذا با توجه به مسائل و مشکلاتی که کلانشهرها دارند باید به ابعاد و اصول توسعه پایدار شهری توجه کرد و برای رسیدن به توسعه پایدار انسانی، شهر پایدار و پایداری شهری، باید برنامه ریزان، شهرسازان و مدیران شهری، با مدیریت صحیح و سالم بتوانند فضایی سالم و درخور برای مردم ایجاد کنند. از طرفی با مهاجرت بی‌رویه به کلانشهرها، مباحثی مانند اسکان شهروندان، حاشیه نشینی و بیکاری مطرح می‌شود.‌بخش عمده‌ای از گسترش افقی شهرها به این دلیل رخ می‌دهد که بافت موجود پاسخگوی نیازها و انتظارات جمعیت ساکن در آن نیست و اجتماع ساکن درجستجوی محیط پاسخگوتر و مناسب‌تر محیط انسان ساخت جدیدی را در بستری جدید بنیان است. بافت‌های تاریخی نواحی مرکزی شهرها، پاسخگوی نیاز و انتظارات شهروندان آن نبوده و از جمعیت اصلی تهی می‌شود، بافتی که از لحاظ زیست محیطی و اکولوژیکی پایدار بوده، اما پایداری اجتماعی و اقتصادی را از دست داده است.

اندیشه توسعه شهری پایدار از جنبه‌های بسیار گسترده مطالعات در امور توسعه است. ارائه یک تعریف مشخص در این رابطه زیاد ساده نیست، اما سعی می‌شود معنی توسعه شهری پایدار از بین مفاهیم، اصول و تاریخچه مطالعات کاربردی تشریح شود. اندیشه توسعه شهری پایدار تنها در ارتباط با تحولات تاریخی مطرح نمی‌شود، بلکه در این رابطه توسعه خردمندانه علوم مختلف و دانش اجتماعی نیز مطرح است. توجه به تحولات باعث می‌شود حجم و کیفیت دانش موجود درباره محیط زیست شهری افزایش یابد؛ از جمله علم شناسایی و رفع آلودگی هوا، گازهای گلخانه‌ای، تغییرات جهانی آب و هوا و موارد دیگری از این قبیل در این رابطه مطرح می‌شوند. پیشرفت در زمینه علوم اجتماعی نیز با کمک دستور کارهای تحقیقی مختلف درباره توسعه پایدار صورت می‌گیرند. آن چه ذکر شد نشان دهنده این است که بحث توسعه شهری تحت تأثیر مفاهیم و موضوعات مختلفی قرار گرفته و با علومی چون سیاست‌های اقتصادی و دانش تئوری و تجربی به مقابله برخاسته است و بعضی اوقات نیز با تحولات تاریخی شکل گرفته یا تغییر جهت داده است. توسعه پایدار شهری به معنی بهره وری در استفاده از زمین و تشویق به استفاده مجدد از ساختمان هاست. با توجه به این که امروزه با مسائلی همچون گرم شدن هوا، مصرف بی‌رویه انرژی و استفاده بی‌قید و بند از منابع تجدید ناپذیر روبرو هستیم و شهرها جز عوامل اصلی بروز این ناهنجاری‌ها در انسان و طبیعت می‌باشند، باید سیاست گذاری‌های اصولی و فرامنطقه‌ای را در به کارگیری و مصرف در پیش بگیریم. در واقع شهرهایی در قرن‌های آتی قابل زیست خواهند بود که پایداری خود را مدیون فروتنی، عطوفت و قبول مفهوم قناعت هستند. با توسعه شهرها و تمرکز پیوسته رو به رشد و فعالیت‌های اقتصادی در مراکز شهری، به ویژه در کشورهای کمترتوسعه یافته، پایداری شهری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. زیرا بی‌توجهی به پایداری شهرها، سبب خواهد شد مسایل و مشکلات موجود در شهرها، از قبیل: نابرابری و فقر، کاهش سطح کیفیت زندگی، وضعیت مسکن و توسعة فیزیکی شهرها، بیکاری و اشتغال کاذب و جرم و فساد، بیش از پیش افزایش یابد. بنابراین، نه تنها بی‌توجهی به پایداری در فرآیند توسعه، بر شهرها تأثیر منفی خواهد گذاشت، بلکه در مناطق پیرامون و سکونت گاه‌های انسانی کوچک(روستاها) نیز تأثیرات منفی خواهد داشت که این امر، لزوم توجه به پایداری شهرها را در گرو توسعة منطقه و برنامه‌ریزی بهینه منطقه‌ای ضروری می‌نماید.

دراکاکیس اسمیت، در فرآیند شهرنشینی پایدار، اصول و رهیافت‌های توسعه پایدار را به عنوان اصلی در مطالعات توسعه شهرها پیشنهاد می‌کند که توجه به برابری و مساوات در رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی، دسترسی مناسب به خدمات و نیازهای اساسی و ارتقاء آگاهی نسبت به محیط زیست، حرکتی مناسب به سوی کارآیی بیشتر در استفاده از منابع، محیط زیست و عدالت اجتماعی خواهد بود، که به نوبه خود شهرها را به سوی پایداری سوق خواهد داد. مفهوم توسعه پایدار به تغییرات شهری و به فرم کالبدی شهری نیز توجه دارد و نکاتی مانند برنامه‌ریزی آموزشی، بهداشتی و رفاه اجتماعی را نیز در بر گرفته است. توسعه پایدار شهری بهره وری در استفاده از زمین و تشویق به استفاده مجدد از ساختمان هاست. با توجه به این که امروزه با مسائلی همچون گرم شدن هوا، مصرف بی‌رویه انرژی و استفاده بی‌قید و بند از منابع تجدید ناپذیر روبرو هستیم و شهرها جزء عوامل اصلی بروز این ناهنجاری‌ها در انسان و طبیعت می‌باشند، باید سیاست گذاری‌های اصولی و فرامنطقه‌ای را در بکارگیری و مصرف در پیش بگیریم. درواقع شهرهایی در قرن‌های آتی قابل زیست خواهند بود که پایداری خود را مدیون فروتنی، عطوفت و قبول مفهوم قناعت هستند. توسعه پایدار شهری لزوماً به معنای شهر پایدار نیست. شهر پایدار برآمده از فرآیند توسعه‌ای است که ذهنیت و امکان ارتقاء همیشگی سلامت اقتصادی- اجتماعی بوم شناسانه شهر و منطقه آن را فراهم کرده و این ذهنیت و امکان را به عینیت و اقدام مبدل ساخته است. توسعه پایدار شهری به عنوان شبه پارادایمی مسلط در راهبردهای توسعه شهر در واکنش به نارضایتی‌های اقتصادی- اجتماعی از منظر بوم شناختی شکل گرفت و اشارات اولین آن برای سیاستهای توسعه شهری، حفظ فضای سبز و پاکیزگی آب، جلوگیری از آلودگی هوا و کاهش تولید زباله در سطح محلّی بود.

نظریه توسعه پایدار شهری موضوع‌های جلوگیری از آلودگی‌های محیط زیست شهری و ناحیه‌ای، کاهش ظرفیت‌های تولید محیط محلی، ناحیه‌ای و ملی حمایت از بازیافت‌ها، عدم حمایت از توسعه زیان آور و از بین بردن شکاف میان فقیر و غنی را مطرح می‌کند. همچنین راه رسیدن به این اهداف را با برنامه‌ریزی اهمیت بسیاری می‌دهد و معتقد است دولت‌ها باید از محیط زیست شهری حمایت همه جانبه‌ای کنند. این نظریه پایداری شکل شهر، الگوی پایداری سکونتگاه‌ها، الگوی مؤثر حمل و نقل در زمینه مصرف سوخت و نیز شهر را در سلسله مراتب ناحیه شهری بررسی می‌کند. زیرا ایجاد شهر را فقط برای لذت شهر نشینان می‌داند. میان توسعه پایدار و مقوله قدرت ارتباط تنگاتنگی وجود دارد تا جایی که برخی معتقدند عدالت اجتماعی و تعادل زیست محیطی لازم و ملزوم یکدیگرند و تحقق یکی بدون دیگری غیرممکن است. توسعه پایدار شهری را می‌توان بهره وری در استفاده بهینه از زمین و تشویق بر بهره گیری مجدد از ساختمان‌ها دانست که امکان عدالت گستری اجتماعی، در بستر فضا و برابری اجتماعی را محقق گرداند و با فراهم نمودن امکانات رفاهی، اجتماعی، خدمات شهری و حقوق شهروندی، بهبود کیفیت زیست محیطی شهری و رضایت شهروندی را ممکن گرداند. بر این اساس شهرسازی باید به عنوان ابزاری مؤثر برای اجرا و تحقق سیاست‌های ملّی و محلّی فرصت‌هایی مطلوب را برای استفاده بهینه از منابع انرژی زمین و محیط زیست در ساختار شهری ارایه کند تا به ایجاد سکونت گاهی امکان دهد که نه تنها زندگی مطلوب و شایسته برای نسل حاضر بلکه نسل‌های آینده را نیز فراهم می‌کند بلکه پایداری کره زمین و روح انسانی را نیز تضمین می‌نماید. حقیقت این است که نمی‌توان شهر پایدار را با دقت و وضوح تصویر کرد و در نتیجه راهکارهای دستیابی به آن را مشخص ساخت. زیرا از یک سو، مقوله پایداری از مقیاس جهانی تا مقیاس محلی (که شهر در این مقیاس است) همبسته است و ازسوی دیگر، هنوز بر سر پیامدهای بسیاری از اقدامات و فرایندهای توسعه، نظریات متناقضی وجود دارد. بنابراین شهرپایدار نه به شیوهای اقتدارگرایانه و از “بالا”، بلکه به گونه‌ای مردم سالارانه و از “پایین” ساخته شود. نگرش توسعه پایدار بر این اندیشه است که فن‌آوری نمی‌تواند هر گونه کاهش منابع طبیعی را جبران سازد و سرمایه طبیعی مکمل سرمایه انسان ساخت است و در این راستا سازمان ملل از مبانی و دیدگاه مفهومی توسعه پایدار حمایت می‌کند و راه دستیابی به توسعه پایدار را وجود بسترهای فرهنگی مناسب می‌داند که با آموزش و آگاهی دادن به مردم می‌توان به آن دست یافت. بر این اساس توسعه پایدار شهری در تکوین مفاهیم زیر جنبه کارامدی به خود می‌گیرد:

الف- بسترسازی عدالت اجتماعی و شهروندی

ب- بستر‌سازی مشارکت شهروندی و همبستگی اجتماعی

 

پ- بسترسازی تقویت بنیان نهادهای اجتماعی و بنیان خانوادگی

ث- رویکرد استرتژیک بر پدیداری توسعه پایدار شهری

ج- گسترش آداب و فرهنگ شهرنشینی

چ- مساعدت و سازماندهی ارگان‌های دولتی و خصوصی

ح- کارآمد‌سازی سیاست‌ها و برنامه‌های سیاست گذاری در حوزه کلان شهری

خ- گسترش حقوق شهروندی و بهینه‌سازی مناسبات مدنی

طراحی پایدار در ساختار شهری بر مینای سه اصل اساسی شکل می‌گیرد: اصل اول را می‌توان صرفه جویی در مصرف منابع دانست که درصدد است تا با مصرف بهینه منابع، میزان کاربرد ذخایر تجدید ناپذیر را در سخت و کارکرد بناهای شهری پایین آورد. اصل دوم بر طراحی بر اساس چرخه حیات مبتنی است که نتایج و تبعات زیست محیطی کل چرخه حیات منابع ساخت و ساز شهری را از مرحله تدارک تا بازگشت به طبیعت در بر می‌گیرد. اصل سوم را طراحی انسانی می‌دانند که ریشه در نیاز به حفظ عناصر زنجیره‌ای نظام‌های زیستی دارد و تداوم حیات و بقای انسان را در پی دارد. بر این اساس طرحی شهری و معماری پایدار می‌بایستی کیفیت محیط‌های کار و زیستی را بهبود بخشد که موجب افزایش بهره وری و کاهش فشارهای روانی انسانی و بهبود شرایط زیستی می‌گردد که همان مفهوم رفاه اجتماعی و شهروندی را به ذهن متبادر می‌کند. ساختار مدیریت شهری باید مبتنی بر اصولی باشد که در واقع شالوده این ساختار را به وجود می‌آورند. این اصول را می‌توان بدین صورت بیان کرد:

-اصل تربیت شهری و آموزش شهروندی

-اصل نظریابی مداوم از شهروندان

 

-اصل ضوابط مدون و منتشر شده برای آگاهی و راهنمایی شهروندان

-اصل رعایت بعد زمان در اقدامات و اجرای امور

-اصل بازبینی و تجدید نظر در اقدامات انجام شده در پند آموزی از تجربه‌های گذشته.

ديدگاه‌هاي جديد در توسعه پايدار شهري

در بيشتر كشورهاي در حال توسعه تأسيسات زيربنايي، تكنولوژي و نيروي متخصص مورد نياز صنعت در شهرها وجود داشته‌اند، لذا غالب فعاليتهاي اقتصادي و توليدي در كنار این شهرها شكل گرفته و باعث رشد سريع آنها شده است. از طرف ديگر تمركز سرمايه‌ها در شهرهاي بزرگ باعث دوگانگي اقتصادي شده و همان گونه كه اقاي جان فريدمن (Friedman, 1982) مطرح مي‌نمايد، اين گونه شهرها مانند پمپ قوي، سرمايه‌ها و نيروي انساني كارآمد را به خود جلب مي‌كنند و باعث تخليه آنها از ديگر مناطق و مخصوصاً مناطق محروم مي‌شوند و ايجاد دوگانگي اقتصادي در منطقه مي‌نمايند. يكي از اثرات توجه خاص به صنعتي كردن جوامع و تمركز سرمايه‌ها در كنار شهرهاي بزرگ رشد سريع شهرنشيني مي‌باشد. بيشتر برنامه ريزان در كشورهاي در حال توسعه معتقدند كه رشد اقتصادي رابطه مستقيمي با شهرنشيني دارد.

آقاي متور (Mathur, 1998) در مطالعات خود در كشورهاي جهان سوم، به اين نتيجه مي‌رسد كه روند رشد اقتصادي در كشورهاي در حال توسعه و افزايش رشد طبيعي جمعيت، دو عامل اصلي در شهرنشيني ومخصوصاً تمركزجمعيت درشهرهاي بزرگ مي‌باشندكه باعث برتريت يا (Urban primacy) مي‌شوند.

اقاي سيمونز (Simmuns, 1994) مطرح مي‌نمايد كه توسعه اقتصادي و تمركز سرمايه‌ها به روند رشد شهرهاي بزرگ دامن زده و عوامل مؤثر را چنين مي‌داند:

– برنامه بهداشت عمومي كه از ميزان مرگ و مير مي‌كاهد.

– تمركز صنايع در كنار شهرهاي بزرگ

– تمركز ساختمانها و فعاليتهاي دولتي در كنار شهرهاي بزرگ

– مكانيزه و مدرنيزه شدن وسايل توليدات كشاورزي كه باعث آزاد شدن كشاورزان و ازدياد بيكاري آنها و مهاجرت به شهرها و مخصوصاً شهرهاي بزرگ مي‌شود. بايد توجه داشت كه اختلاف سطح درآمد شهري و روستايي يكي از عوامل مؤثر در مهاجرت روستايي به شهر و شهرهاي بزرگ مي‌باشد.

واضح است كه تمركز جمعيت در شهرهاي بزرگ مشكلاتي را براي اينگونه شهرها به وجود آورده و بيشتر برنامه ريزان شهري و منطقه‌اي معتقد هستند كه رشد بي‌رويه شهرها و شهرهاي بزرگ هزينه‌هاي زيادي را براي دولتها ايجاد مي‌كند. به عنوان نمونه، كمبود مسكن، عدم دسترسي به خدمات شهري، ازدحام و نهايتاً از بين رفتن محيط زيست. آقاي الشخص (El-shakhs, 1994) اثرات عمده تمركز جمعيت در شهرهاي بزرگ را در سطح كلي Macro و در سطح كوچك Micro چنين مطرح مي‌نمايد:

1- تمركز جمعيت در شهرهاي بزرگ از رشد شهرهاي كوچك و روستاها مي‌كاهد.

2- اين تمركز به پراكندگي منطقه‌اي و عدم تعادل بين گروههاي اجتماعي دامن زده و ايجاد عدم ثبات مي‌كند.

3- تمركز باعث از بين رفتن زمينهاي زراعي براي ساختن مسكن مي‌شود.

از نظر سطح كوچك Micro اين تمركز باعث:

– كمبود خدمات اجتماعي، فرهنگي مي‌گردد.

– عدم استفاده صحيح از زمين مي‌شود.

– نياز به حمل ونقل بيشتر و باعث بالا رفتن هزينه‌ها مي‌گردد.

– باعث بالا رفتن كم كاري و بيكاري مي‌گردد و مخصوصاً براي افراد فقير و كم درآمد

– ايجاد كپر و حاشيه نشيني شهري مي‌شود.

– باعث ازدحام و از بين رفتن محيط زيست مي‌گردد.

توسعه پايدار بايد براي جوامع شهري در آينده در نظر گرفته شود، به صورتي كه علاوه بر اينكه مشكلات شهرهاي بزرگ را حل مي‌كند، از به خطرافتادن زندگي نسلهاي آينده جلوگيري به عمل آورده و منابع به صورت عاقلانه و انديشمندانه استفاده شود.