کتاب بهینه سازی سبد سرمایه گذاری چند دوره ای

کتاب بهینه سازی سبد سرمایه گذاری چند دوره ای

درباره کتاب

کتاب “بهینه سازی سبد سرمایه گذاری چند دوره ای” به تحلیل و بررسی مدل‌های مختلف بهینه‌سازی برای انتخاب سبد سرمایه‌گذاری در طول چندین دوره می‌پردازد. این کتاب با تمرکز بر برنامه‌ریزی احتمالی و سنجه‌های ریسک، به سرمایه‌گذاران و پژوهشگران این امکان را می‌دهد که روش‌های بهینه برای مدیریت سرمایه را در شرایط عدم قطعیت و تغییرات بازار طراحی کنند. نویسنده این کتاب، الگوریتم‌های پیشرفته‌ای نظیر الگوریتم ژنتیک و الگوریتم ازدحام ذرات را برای حل مسائل بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری معرفی کرده و به تحلیل و مقایسه آن‌ها پرداخته است.

موضوعات اصلی کتاب

• فصل اول: مقدمه
  این فصل به معرفی مفهوم بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای و اهمیت آن در دنیای مالی پرداخته و اهداف اصلی کتاب و روش‌های بهینه‌سازی مورد استفاده در این زمینه را توضیح می‌دهد.
• فصل دوم: سبد سرمایه‌گذاری تک دوره‌ای و چند دوره‌ای
  در این فصل، ابتدا سبد سرمایه‌گذاری تک دوره‌ای و سپس انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای معرفی شده است. مدل‌های برنامه‌ریزی احتمالی و سنجه‌های ریسک که در این نوع از بهینه‌سازی‌ها به کار می‌روند، نیز مورد بحث قرار گرفته‌اند.
• فصل سوم: بهینه‌سازی چند دوره‌ای احتمالی
  این فصل به بررسی مدل‌های بهینه‌سازی چند دوره‌ای احتمالی و روش‌های مختلف تعریف و ارزیابی سنجه‌های ریسک در این زمینه می‌پردازد. همچنین، در این فصل روش‌های بهینه‌سازی ریاضی مدل‌های پیچیده‌تر برای انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای مطرح شده است.
• فصل چهارم: ارائه الگوریتم ترکیبی ژنتیک و ازدحام ذرات
  این فصل به معرفی و توضیح الگوریتم‌های ژنتیک و بهینه‌سازی ازدحام ذرات پرداخته و نحوه ترکیب این دو الگوریتم برای حل مسائل بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری را شرح می‌دهد.
• فصل پنجم: روش تاگوچی و تنظیم کردن پارامترهای الگوریتم‌ها
  در این فصل، روش تاگوچی برای تنظیم پارامترهای بهینه‌سازی مورد استفاده در الگوریتم‌ها و طراحی آزمایشات به‌منظور بهبود عملکرد آن‌ها بررسی می‌شود. نتایج آزمایش‌های انجام شده در این زمینه نیز آورده شده است.
• فصل ششم: نتایج محاسباتی
  این فصل به تحلیل نتایج محاسباتی و مقایسه مدل‌ها و الگوریتم‌های مختلف در انتخاب سبد سرمایه‌گذاری می‌پردازد. داده‌های مورد استفاده در این بررسی و نمودارهای مرتبط نیز به‌طور کامل نمایش داده شده‌اند.
• فصل هفتم: نتیجه‌گیری
  در این فصل، نتایج کلی تحقیق و نکات قابل توجه در بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای جمع‌بندی می‌شود و پیشنهادات لازم برای تحقیقات آتی در این زمینه ارائه می‌شود.

ویژگی‌های کلیدی کتاب

• رویکرد چند دوره‌ای و احتمال‌محور
  کتاب به مدل‌های بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای احتمالی پرداخته است که در آن‌ها تصمیمات در طول زمان و با توجه به تغییرات بازار و عدم قطعیت‌ها اتخاذ می‌شود.
• الگوریتم‌های پیشرفته بهینه‌سازی
  نویسنده الگوریتم‌های ژنتیک و ازدحام ذرات را به‌طور مفصل توضیح داده و نحوه ترکیب این الگوریتم‌ها برای بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری معرفی کرده است.
• روش‌های عملی و کاربردی در مدیریت ریسک
  کتاب با استفاده از سنجه‌های ریسک و روش‌های بهینه‌سازی، ابزارهایی را برای مدیریت ریسک در فرآیند سرمایه‌گذاری فراهم کرده است.

چرا باید این کتاب را بخوانید؟

اگر شما یک سرمایه‌گذار، پژوهشگر یا دانشجوی علاقه‌مند به بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری و مدیریت ریسک در دنیای مالی هستید، این کتاب برای شما بسیار مفید خواهد بود. با استفاده از الگوریتم‌های نوین و مدل‌های پیشرفته، این کتاب به شما کمک می‌کند تا بهینه‌ترین سبد سرمایه‌گذاری را در شرایط متغیر بازار و عدم قطعیت انتخاب کنید.

مخاطبان هدف

• سرمایه‌گذاران و مشاوران مالی
  این کتاب برای افرادی که در زمینه سرمایه‌گذاری و مدیریت پرتفوی فعالیت می‌کنند و به دنبال ابزارهای بهینه‌سازی برای انتخاب سبد سرمایه‌گذاری هستند، مفید است.
• پژوهشگران و دانشجویان در رشته‌های مالی و اقتصاد
  دانشجویان و پژوهشگران در زمینه‌های مالی و اقتصاد می‌توانند از این کتاب برای درک بهتر مدل‌های بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری و الگوریتم‌های بهینه‌سازی استفاده کنند.
• مدیران ریسک و تحلیلگران مالی
  افرادی که در مدیریت ریسک و تحلیل‌های مالی فعال هستند می‌توانند از این کتاب برای بررسی روش‌های بهینه‌سازی در انتخاب سبد سرمایه‌گذاری و ارزیابی سنجه‌های ریسک بهره‌برداری کنند.

سفارش کتاب

برای خرید این کتاب و دریافت نسخه‌ مورد نظر خود، می‌توانید از طریق سایت ما اقدام کنید.

در ادامه فهرست این کتاب قابل مشاهده است:

عنوان صفحه
فصـل اول 9
مقدمه 10
فصـل دوم 11
سبد سرمایه‌گذاری تک دوره‌ای 12
انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای 12
مدل های برنامه ریزی احتمالی 15
سنجه های ریسک 16
هزینه معاملات 17
فصـل سوم 19
بهینه‌سازی چند دوره‌ای احتمالی 20
تعریف و ارزیابی سنجه های ریسک 22
روش بهینه‌سازی 25
تعریف ریاضی مدل 28
فصـل چهارم 31
ارائه الگوریتم ترکیبی ژنتیک و ازدحام ذرات 32
الگوریتم ژنتیک 32
الگوریتم بهینه‌سازی ازدحام ذرات 35
الگوریتم ترکیبی ژنتیک و ازدحام ذرات 36
فصـل پنجم 39
روش تاگوچی و تنظیم کردن پارامترهای الگوریتم ها 40
روش تاگوچی 40
طراحی آزمایش 43
نتایج آزمایش 50
فصـل ششم 57
نتایج محاسباتی 58
داده های مورد استفاده 58
نتایج و نمودارها 61
فصـل هفتم 83
نتیجه گیری 84
منـابع و مآخـذ 87

در ادامه بخشی از مطالب این کتاب قابل مشاهده است:

سبد سرمایه‌گذاری تک دوره‌ای
مسئله انتخاب سبد سرمایه‌گذاری یکی از مسائل کلاسیک دنیای مالی است که اولین بار توسط مارکویتز (1959) مطرح گردید و شامل دو جزء اصلی و جدایی ناپذیر بازده و ریسک است. هدف اصلی این مسئله بیشینه کردن بازده مورد انتظار در سطح مشخصی از ریسک و یا کمینه کردن ریسک مورد انتظار در سطح مشخصی از بازده است. جوریان (1992) ، التون و گروبر (1995) ، کمپل و همکارانش (1997) ، استینباخ (2001) . مدل مارکویتز پایه و بنیاد مدل انتخاب سبد سرمایه‌گذاری تک دوره‌ای را بنا نهاد. بعد از ارائه مدل میانگین – واریانس، توسعه های زیادی بر روی این مدل انجام شد.
انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای
در دنیای واقعی یک سرمایه گذار این امکان را دارد که در هر دوره زمانی سبد سرمایه‌گذاری خود را مورد بازنگری قرار دهد. به همین دلیل معمولا استراتژی های مدیریت سبد سرمایه‌گذاری به صورت چند دوره‌ای در نظر گرفته می شوند. سرمایه گذار با بازنگری سبد سرمایه‌گذاری خود متحمل هزینه معاملات خواهد شد. برای نزدیک شدن مسئله به دنیای واقعیت، هزینه معاملات – که یکی از نگرانی¬های اصلی مدیران سبدهای سرمایه‌گذاری است باید در فرضیات مسئله در نظر گرفته شوند.
مسائل چند دوره‌ای حالت کلی تری از مسائل تک دوره‌ای هستند به طوری که سرمایه گذار یک رشته تصمیمات اتخاذ می کند که هر تصمیم بر روی تصمیمات آینده اثر گذار خواهد بود و هدف بهینه کردن تخصیص دارایی در هر دوره زمانی است به گونه ای که امید مطلوبیت ثروت در آخرین دوره زمانی بیشینه شود. این گونه مسائل کاربردهای زیادی در دنیای واقعیت دارند از جمله مدیریت دارایی و بدهی، پیگیری شاخص و مدیریت سرمایه‌گذاری. با وجود این که مسئله انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای قبلا توسط مارکویتز ارائه شده بود اما ساموئلسون (1969) و مرتون (1969) با مطرح کردن مسئله چند دوره‌ای سرمایه‌گذاری و مصرف اعتبار بیشتری به این مسئله دادند این در حالی بود که مویسن (1968) مسئله انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای را بدون در نظر گرفتن مصرف بررسی کرده بود. در تحقیقات اخیر لی و انگ (2000) جواب بهینه تحلیلی برای مدل چند دوره‌ای میانگین واریانس ارائه دادند.
وی و یه (2007) مدل چند دوره‌ای میانگین واریانس را برای یک بازار احتمالی با در نظر گرفتن محدودیت ورشکستگی مورد بررسی قرار دادند. گوپینار و راستم (2007) مدل بهینه‌سازی چند دوره‌ای میانگین – واریانسی را پیشنهاد کردند که از درخت سناریو برای در نظر گرفتن عدم اطمینان و احتمال رخ دادن هر سناریو در دوره های آتی استفاده کرده بودند. کلیکیورت و اوزکیک (2007) با بهره گیری از زنجیره مارکوف مدل های بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای میانگین – واریانس متعددی را ارائه کردند. کالافیور (2008) با استفاده از سیاست های خطی کنترل بهینه‌سازی را برای سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای ارائه داد. ژانگ و ژانگ (2009) علاوه بر در نظر گرفتن هزینه معاملات در مدل خود به ارائه بهینه‌سازی احتمالی چند دوره‌ای بر پایه ارزش در معرض خطر شرطی پرداخت. تاکانو و گوتو (2010) به حل بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای از طریق ارزش در معرض خطر شرطی تحت هزینه معاملات غیر خطی پرداختند.
سجادی و همکارانش (2011) سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای فازی با در نظر گرفتن نرخ قرض دهی و قرض گیری متفاوت ارائه کردند. سان و همکارانش (2011) مسئله بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای را با الگوریتم جدیدی به نام بهینه‌سازی رانش ازدحام ذرات (DPSO ) و نشان دادند که نسبت به بقیه الگوریتم هایی که مورد مقایسه قرار گرفتند عملکرد بهتری دارد و کاراتر نیز هست. لیو و همکارانش (2012) سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای میانگین – کشیدگی را در محیط فازی ارائه کردند و نشان دادند که این مدل نسبت به مدل هایی که از کشیدگی به عنوان سنجه ریسک استفاده نکردند عملکرد بهتری از خود نشان داده است.

مدل های برنامه ریزی احتمالی
مطالعات نشان داده است که مدل های برنامه ریزی احتمالی ابزار انعطاف پذیرتری برای توصیف مسائل بهینه‌سازی مالی تحت عدم اطمینان هستند. فرموله بندی های متفاوتی برای مسئله مالی چند مرحله ای پیشنهاد شده است. برای مثال کالبرگ و همکارانش (1982) مول وی و ولادیمیرو (1991)، کال و والاس (1994). مول وی و ولادیمیرو (1992) از مدل شبکه احتمالی چند دوره‌ای برای تخصیص دارایی استفاده کردند.
کارینو و همکارانش (1994) با استفاده از برنامه ریزی احتمالی چند دوره‌ای مسئله مدیریت دارایی – بدهی را فرمول بندی کردند. هیبیکی (2006) مدل برنامه ریزی احتمالی چند دوره‌ای مرکب از شبیه سازی و درخت تصمیم برای دارایی استفاده کرد. شن و ژانگ (2008) چارچوبی را برای انتخاب سبد سرمایه‌گذاری پایدار درخت سناریو چند دوره‌ای ارائه کرد. سان و همکارانش (2011) مسئله سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای میانگین – واریانس را به وسیله الگوریتم جدید و کارایی به نام بهینه‌سازی رانش ازدحام ذرات حل کردند. مدل های چند دوره‌ای عملکرد بهتری نسبته به مدل های تک دوره‌ای دارند.

سنجه های ریسک
همان طور که قبلا ذکر شد تقریبا بیشتر محققان از واریانس به عنوان سنجه ریسک استفاده کردند. به خاطر اندازه گیری ریسک واقعی سرمایه‌گذاری، عدم تقارن تابع توزیع بازده ها و نیاز سرمایه گذار سنجه های ریسک پایین مثل نیم واریانس، ارزش در معرض خطر (VaR) و یا ارزش در معرض خطر شرطی، باید جایگزین واریانس شود. مطالعات نشان داده است که سرمایه گذاران ریسک را به عنوان احتمالی که بازده به دست آمده بیشتر از بازده مورد انتظار نباشد تعریف می کنند.
ارزش در معرض خطر که مقدار زیان متحمل شده را در یک زمان مشخص و در یک سطح اطمینان مشخص توصیف می کند می تواند یکی از گزینه ها برای مدیریت ریسک باشد اما مطالعات اخیر مثل سزگو (2002) نشان داده است که بنا به دلایل ذیل ارزش در معرض خطر یک سنجه ریسک قابل قبول و درست نیست. زیان هایی که بیشتر از ارزش در معرض خطر هستند را اندازه گیری نمی کند، جمع پذیر نیست و غیره. پس از فهمیدن نواقص ارزش در معرض خطر، ارزش در معرض خطر شرطی که میانگین ضررهای بیشتر از ارزش در معرض ریسک تعریف می شود می تواند به عنوان سنجه ریسک مورد پذیرش قرار گیرد. ارزش در معرض خطر شرطی ویژگی های ارزنده ای از لحاظ محاسباتی و تئوری وجود دارد. پفلاگ (2000)، راکفلر و یورسایو (2002). پینار (2007) از سنجه ریسک پایین به عنوان سنجه ریسک برای مسئله انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای استفاده کرد. یان و همکارانش (2007) و یان و لی (2009) نیم واریانس را جایگزین واریانس کردند و مدل انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای میانگین – نیم واریانس را جایگزین واریانس کردند و مدل انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای میانگین – نیم واریانس را پیشنهاد کردند. ژانگ و ژانگ (2009) بهینه‌سازی احتمالی چند دوره‌ای جدیدی را بر اساس ارزش در معرض خطر شرطی و با در نظر گرفتن هزینه معاملات ارائه کرد. ژانگ و همکارانش (2012) مدل انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای میانگین – نیم واریانس را در محیط فازی ارائه کرد.
هزینه معاملات
آرنات و ویگنر (1990) بیان کردند که در نظر نگرفتن هزینه معاملات منجر به ارائه جوابی بدتر می شود بنابراین هزینه معاملات باید یکی از نگرانی های اصلی مدیران سبد سرمایه‌گذاری امروزی باشد. گوپینار و همکارانش (2003)، تاکانو و گوتو (2009)، ژانگ و ژانگ (2009)، برتسیماس و پاچامانوو (2008)، گوپینار و راستم (2007) و ژانگ و همکارانش (2012) هزینه معاملات را وارد مدل های انتخاب سبد سرمایه‌گذاری چند دوره‌ای خود کردند