کتاب مانیفست ذره بنیادین

خلق و اداره‌ی جهان هستی، در همه‌جا و هر زمان وجود داشته باشد. با چنین وصفی از ذره مذکور، این ذره را باید در حوزه ماهیت و عمل کرد، باید خارج از قوانین فیزیکی موجود و معمول پنداشته و جستجو کرد. به‌منظور جلوگیری از اطاله قلم فرسایی که خارج از محدوده اساسنامه این مقوله می‌باشد ضرورتاً به معرفی ذره بنیادین موردنظر می‌پردازیم بدون حاشیه. ذره بنیادین موردنظر این مقوله انرژی محسوب و برخلاف قوانین فیزیکی معمول و شناخته‌شده کنونی همچون نسبیت انیشتین و کوانتم شرودینگر و سایر واضحان بزرگ در رابطه با جرم و سرعت و نور و زمان، سرعت در این انرژی موردنظر معادل بینهایت و جرم و زمان معادل و نزدیک به صفر خواهد بود. با چنین مشخصه ایاز ذره بنیادین ما قادر به توضیح و توجیه موضوع واجب الوجود به عنوان مبدأ و خالق مطلق جهان هستی خواهیم بود. امام سوأل اینجاست که آیا ما می‌توانیم بدون توجه به قوانین فیزیکی معمول کنونی به اثبات وجودی این انرژی با مشخصه پیش گفته دست‌یابیم؟ پاسخ مثبت است و در آینده با روند روزافزون پیشرفت علمی یقیناً به آن هدف دست می‌یابیم و در ادامه آنچه هدف از نگارش این مقوله می‌باشد ارائه دلایل متغن و متقن در معرفی ماهیت این انرژی می‌باشد در جهت نیل به این هدف ابتدا باید جهت رفع ابهام در ماهیت وجودی ذره بنیادین از منظر علمی و فلسفی مباحث مربوط به فاعل و مفعول، جبر و اختیار و همچنین مبحث ایستائی جهان هستی؛ باید اشاره شود که اگر فرض بر این باشد که ذره بنیادین وجود ندارد به مثابه آن است که فکر کنیم که وجود داریم ولی نیستیم که در این صورت همه‌چیز به بیهودگی می‌گراید و به انکار اصل مبدأ وجود می‌انجامد که این چنین نیست و چون هستیم پس وجود داریم و وجود ما دلیل بر وجود واجب الوجودی و وجود ذره بنیادین به‌عنوان مبدأ و خالق جهان هستی می‌باشد فلذا با وجود فاعل مطلق، موضوعات جبر و اختیار قابل توضیح بوده و دیگر جایی برای افکار مربوط به ایستایی جهان هستی وجود ندارد. لذا با امکان بر وجود ذره بنیادین به‌عنوان فاعل مطلق محرز و مسلم بوده و لذا فارغ از یافته‌های علمی بشری دلایلی مقدم و فراتر از قوانین فیزیکی کنونی نیاز است و همچنان که قبلاً اشاره شد، خصوصاً مباحث مربوط به زمان و مکان و جرم! ذره بنیادین مورد نظر این مقوله می‌بایست لزوماً سرعت انرژی (ذره بنیادین) معادل بینهایت و جرم و زمان در حیطه عمل این انرژی معادل صفر خواهد بود با چنین استنباطی از این انرژی آن را در کجای جهان هستی باید جستجو کرد. با توجه به ماهیت انرژی موردنظر بدون حاشیه پردازی و اطاله سخن و با کمی ژرف‌نگری متوجه می‌شویم که تنها سرنخ رسیدن به ماهیت این ذره بنیادین که به دنبال آن به‌عنوان مبدأ جهان هستی می‌باشیم در موجودیت خود انسان می‌توان ملاحظه کرد. انسانی که مانند سایر موجودات جهان هستی وجود پیدا کرده و به روند تکاملی خود ادامه می‌دهد. سخن از موجودی است که در اندک مدت‌زمان حضور خود در کره خاکی و جهان هستی و به بزرگترین دست آوردهای نو و بدیع متفاوت که نظیر آن هیچ شباهتی (از نظر ایجاد پدیده) با سایر پدیده‌های معمول در جهان هستی ندارد (قابل‌ذکر است که کلیه ذرات جهان هستی در حیطه عمل خود دارای خلاقیت و ایجاد پدیده‌های متفاوت دارند که در مبحث‌های بعدی به آن اشاره خواهد شد) این یافته‌ها و خلق پدیده‌های نو و بدیع انسانی
(علمی و …) همچنان در کره خاکی ادامه و مرتباً بر یافته‌های خود افزوده و این امر مستدام خواهد بود این قوه خلاقیت، در انسان متفاوت‌تر و ملموس‌تر از سایر پدیده‌های جهان هستی قابل‌مشاهده و قابل درک می‌باشد و این تنها سرنخ مفقود در شناخت ذره بنیادین می‌باشد.