کتاب عشق در چند سطر

گذر عمر
صبحو شب میگذرد عمر رود رو به فنا
فقط ان خوبی وخیر است که بماند به بقا
چشم به هم بگذاشتم عمر تلف شد صد حیف
و نشد در این همه عمر مرا چندین کیف
بگذشت عمر و بدیدم که چگونه اتلاف
با همه سر زندگی رفت به سوی اجحاف
تو بخواه تا که بداری انصاف
ما که در روزنه ی عمر ندیدیم اسراف
بخدا سعی کنم بر لب من خنده نیاید
هر چقدر هم که بگوییم عمر من باز نیاید

دل عقل ندارد
دل دیوانه ببین رحم ندارد دلبر
راه خاصی و درستی ندارد دلبر
ببرد روح ز جسمت و تو غافل باشی
ان دمی راه ببینی که تو عاقل باشی
من اگر پند درستی به تو دادم گوش کن
من اگر راه درستی به تو دادم گوش کن
دل چشم ببندد و فقط عشق بیند
عقل احساس ببندد که به واقع بیند

عشق رفته از این شهر کجا میگردی؟
به درون خود سفر کن بجا میگردی
بادو طوفان مه و خورشید و فلک نالان است
تا که در یافتن خود رو به تثلثل گردی
فقط آن کس به تو انگیزه داد
که در اییه تقدیر به او رو کردی

خداوندا تویی یار امینم
خداوندا تویی یار حزینم
فقط حق را به روی خود ببینم
زمانی که تویی بال یقینم
بگیر دستم تا حال جبینم
به یغما میبرد شال حبیبم

راه سستی و کجی و بی امید
میبرد روزت به کام بی نوید
روز را با سایه هایت سر نکن
تو دلیری به خودت شک هم، نکن

بامن و تو عاشقو معشون ساختند
اب و اتش به دلم انداختند
ترس من تنها تویی ای بی نظیر
بر دلم تنها تو باشی، یک امیر
بی تو اندازی یک بال مگس صبر ندارم
با وجود تو مگر ساعت و ثانیه ملاکی دارد؟