کتاب استراتژی پایدار در مدیریت زباله های الکترونیکی

عنوان صفحه

فصل 1 13
مدیریت زباله های الکترونیکی در هند 13
طبقه بندی زباله های الکترونیکی 15
پیش بینی های صورت گرفته در مورد گسترش زباله های الکترونیکی 15
تاثیر زباله های الکترونیکی بر انسان و محیط زیست 16
تاثیر زباله های الکترونیکی بر کاهش کیفیت سلامت انسان و محیط زیست 19
چالش های مدیریت زباله های الکترونیکی در هندوستان 21
سناریو های اخیر برای مدیریت زباله های الکترونیکی در هندوستان 22
عدم وجود زیرساخت های کافی برای بازیافت زباله های الکترونیکی 23
انگیزه های مالی و عدم آگاهی 24
شواهدی بر نرخ تولید زباله های الکترونیکی 25
مدیریت ضعیف بازاریابی برای کالاهای قدیمی 25
اقدامات ناسازگار با محیط زیست بخش غیررسمی 26
مقرراتی با طراحی و اجرای ضعیف 26
بهبود شیوه هایی اجرایی فعلی برای کاهش زباله های الکترونیکی در هندوستان 27
ارائه اطلاعاتی از ارزش بازار زباله های الکترونیکی 27
افزایش بازیافت زباله های الکترونیکی بخش رسمی 28
آموزش و ارتقاء کمپانی های بخش غیررسمی 29
استفاده از تکنولوژی های آماده سازی برای مصرف و بازیافت پیشرفته 30
ارائه تکنولوژی ها و رویکردهایی جدید برای مدیریت انواع جدیدی از زباله های الکترونیکی 30
شش راهکار مهم برای کاهش زباله های الکترونیکی 31
چگونگی مدیریت موثر زباله های الکترونیکی در هندوستان 31
تقویت بخش غیررسمی 32
راهکارهایی تحت سیاست EPR 33
رعایت قوانین و مقررات 34
ورود زباله های الکترونیکی 35
آموزش عمومی در مورد مدیریت زباله های الکترونیکی 35
سیستم های سامان دهی زباله های الکترونیکی 35
فصل 2 39
شیوه های آگاهی و مدیریت زباله های الکترونیکی در خانواده ها و جامعه هندوستان 39
آمارهای جهانی از زباله های الکترونیکی 44
اندازهگیری آمار زباله های الکترونیکی 47
تاثیر زباله های الکترونیکی بر انسان 48
خطرات ناشی از زباله های الکترونیکی 49
خطرات ناشی از فلز سرب 49
مدیریت زباله های الکترونیکی: مشکلات و سیاست ها 50
فعالیتهای بخش غیررسمی در بحث محیط زیست 50
تضاد بازار برای کالاها نسبت به پایان عمر مفید آنها 51
بهبود طراحی قوانین و اجرای آنها 51
ایجاد یک سیستم مدیریت منابع سازمانی قوی 51
فصل 3 55
منابع مدیریت زباله های الکترونیکی و روشهای دفع آنها 55
تولید زباله های الکترونیکی در هندوستان 61
زباله های الکترونیکی پلیمری 63
ویژگیهای زباله الکترونیکی 64
مقدار زباله الکتریکی تولید شده 64
ماهیت زباله های الکترونیکی 66
ترکیب زباله های الکترونیکی 66
زباله های بیخطر 67
زباله های خطرناک 67
شیوههای بازیافت زباله های الکترونیکی در هندوستان 70
زمینههای تحقیقاتی برای استفاده بیشتر از زباله های الکترونیکی در بتن 73
فصل4 75
موانع خارجی موثر بر بازتولید زباله های الکترونیکی درهندوستان 75
فصل5 81
اثر زباله های الکترونیکی بر محیط زیست 81
تاریخچه 84
اثرات زباله های الکترونیکی 85
راهحلهایی برای دفع زباله های الکترونیکی 86
اثرات ناشی از زباله های الکترونیکی بر سلامت و بهداشت 92
فصل6 93
مقایسه سیستمهای مدیریت زباله های الکترونیکی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه 93
چرخه زباله های الکترونیکی 95
سیستم مدیریت زباله های الکترونیکی در کشورهای توسعه یافته 102
سیستم دفعی دفن زباله 104
صادرات زباله های الکترونیکی 105
سیستم مدیریت زباله های الکترونیکی کشورهای در حال توسعه 109
اقدامات سیستمهای موفق در مدیریت زباله های الکترونیکی 113
افزایش مسئولیت تولیدکنندگان 114
تاثیر ویروس کووید 19 بر زباله های الکترونیکی 115
فصل7 118
سیستم مدیریت زباله های الکترونیکی (EMS) 118
منابع زباله های الکترونیکی 120
قوانین مدیریت زباله های الکترونیکی در هندوستان 122
بازیافت زباله های الکترونیکی به محصولات دست ساز 124
توزیع و عرضه اشیاء بازیافتی سیستم مدیریت زباله های الکترونیکی 127
فصل 8 132
استراتژیهایی برای بازیافت، استفاده مجدد و کاهش زباله های الکترونیکی 132
تکنولوژیهای مورد استفاده برای تصفیه زباله های الکترونیکی 144
فصل 9 150
فرایند بازیافت زباله های الکترونیکی تخته مدارهای چاپی (PCB) 150
ترکیبات زباله های الکترونیکی 153
اجزاء سمی و خطرناک موجود در زباله های الکترونیکی 155
مراحل فرآیند بازیافت زباله های الکترونیکی 158
فلزات قیمتی موجود در PCBهای مستعمل 167
غلظت فلزات قیمتی در فازهای مختلف 168
فصل10 174
مدیریت زباله های الکترونیکی در جهت پایداری محیط زیست مالزی 174
چالشهای مربوط به مدیریت زباله های الکترونیکی در مالزی 182
مروری بر اجرای سیاستهای در نظر گرفته شده برای زباله های الکترونیکی 184
اثر زباله های الکترونیکی بر محیط زیست 186
فعالیتهای انجام شده برای زباله های الکترونیکی در مالزی 189
مکانیسم مدیریت زباله¬ های الکترونیکی در مالزی 191
منابع و مآخذ 194

مدیریت زباله های الکترونیکی: مشکلات و سیاست ­ها

داده­های ناکافی از میزان تولید زباله های الکترونیکی

از آنجایی که اطلاعات فروش برای دستگاه­های الکترونیکی که سهم عمده ای در ارزیابی مقادیر زباله های الکترونیکی دارند، اغلب در سطح کشوری در دسترس است، ارائه فهرست موجودی در سطوح ایالتی مشکل به نظر می رسد. زباله های الکترونیکی نه تنها در داخل کشور تولید می شوند، بلکه به طور غیرقانونی از سایر کشورهای پردرآمد نیز وارد می گردند. نوع و حجم این زباله های وارداتی به خوبی مشخص نشده است. آگاهی نسبت به تشکیل، ترکیب و جریان زباله­ها باید نسبتا دقیق باشد تا بتوان به واسطه آن، سیستم هایی را برای جمع­آوری، حمل و فراوری موثر زباله های الکترونیکی طراحی نمود.

فعالیت­های بخش غیررسمی در بحث محیط زیست

با وجود گسترش بخش رسمی (توسعه امکانات مربوط به زباله های الکترونیکی)، اما هنوز مقدار زباله­ای که در این بخش­ مدیریت می­شود بسیار پایین است. داده­های موجود نشان می دهند که اکثر امکانات بخش رسمی به دلیل فقدان وجود زباله، بسیار کمتر از ظرفیت مجاز خود کار می کنند. عدم تمایل مشتریان خانگی و سازمانی به بازگرداندن زباله­ها به بخش رسمی، آگاهی آنها را نسبت به زباله های الکترونیکی و هزینه­های مربوط به عرضه تجهیزات فرسوده به مراکز جمع­آوری رسمی زباله، کاهش می دهد. برخلاف بخش رسمی که هنوز سرمایه­گذاری قابل توجهی نیز در سیستم­های جمع­آوری و فراوری زباله­ها انجام نداده است، بخش غیررسمی برای مشتریان خانگی جهت جمع­آوری زباله­ها، جذاب­تر است. میلیون­ها نفر که بسیاری از آنها محروم­ ترین گروه­ها هستند، در صنعت غیررسمی زباله های الکترونیکی کار پیدا می کنند. از سوی دیگر، روش­های مورد استفاده در مدیریت صنعتی زباله­ها، خطرات زیست محیطی و بهداشتی فراوانی را برای کارگران و عموم مردم به دنبال دارد. موفقیت هر سیستم برای مدیریت دراز مدت زباله­ها، به درک و ظرفیت افراد نسبت به این مسائل اخلاقی بستگی دارد.

تضاد بازار برای کالاها نسبت به پایان عمر مفید آنها

ظرفیت کمپانی­های خصوصی، مانند PROها، برای ایجاد ساختارهای مدیریتی در بخش رسمی زباله های الکترونیکی، به دلیل وجود مشکلاتی در تهیه مداوم زباله­، محدود شده است. در این شرایط، اجرای روش­های فعال بازیافت زباله های الکترونیکی ممکن است به سرمایه­گذاری­های کلان اولیه­ای نیاز داشته باشد که می تواند برای مشاغل خصوصی قابل قبول نباشد. هر چند که این بازارها نیز با موانع اطلاعاتی روبرو هستند. از آنجایی که بازیافت زباله های الکترونیکی صنعت جوانی محسوب می­شود، این احتمال وجود دارد که دانش کافی در مورد روش­های موثر بازیافت وجود نداشته باشد. علاوه بر این، فعالیت و عملکرد بازار می تواند تحت تاثیر فقدان آگاهی قرار گیرد که این امر تا حدی از عدم دسترسی مشتریان به اطلاعات قابل اعتماد در مورد مدیریت زباله های الکتریکی ناشی می شود.

بهبود طراحی قوانین و اجرای آنها

طرح برگشت اجباری در قوانین سال 2012 گنجانده شد. بدون ارائه اهدافی مشخص، تولیدکنندگان انگیزه­ای برای قبول مسئولیت نداشتند که این امر پیشرفت در روش­های مدیریت زباله های الکترونیکی را به حداقل رساند. بازنگری­های انجام شده در سال ،2016 با تعیین تدریجی اهداف که منجر به افزایش قطعیت در نظارت می گردد، به این امر پرداخته است. با این وجود، ساختار نظارتی حجم کاری مقامات نظارتی را به طور قابل ملاحظه­ای افزایش می دهد.

ایجاد یک سیستم مدیریت منابع سازمانی قوی

دولت به واسطه ارزیابی­های مستمر در جهت کارایی قوانین حاکم بر زباله های الکترونیکی و اعمال اصلاحات نظارتی مناسب، در تسهیل شرایط برای گرد هم آوردن ذینفعان سیستم ها­ی مختلف نقش دارد. در اینجا، به برخی از فعالیت­هایی که برای پیشرفت باید در نظر گرفته شوند، اشاره خواهیم کرد.

بخش غیررسمی

این بخش نقش مهمی را در جریان زباله های الکتریکی بازی می کند. بخش غیررسمی را می توان از طریق قوانین زباله های جامد شهری سال 2016 تائید نمود. در این بخش، به درک عمیق تری از انگیزه­ها و مشکلات موجود در بحث زباله های الکترونیکی نیاز است. اولین قدم مهم، تعامل با گروه­ها و کارگران شاغل در بخش غیررسمی است به گونه­ای که به حق زندگی آنها احترام گذاشته شود، موجب جلب اعتماد گردد و دانش مشترکی از مشکلات و راه­ حل­های آن ارائه شود. دولت باید بستری مناسب برای ارتباط میان گروه­های مختلف از جمله کارمندان بخش غیررسمی، NGOهای مرتبط با این بخش و احزاب خارج از بخش خصوصی، فراهم آورد.

ابزارهای اجرای سیاست تحت EPR (افزایش مسئولیت تولیدکننده)

برای قبول استراتژی EPR، لازم است که در سیاست­های دولت تجدیدنظر شود. برگشت اجباری کالا، در صورتی که یک بخش سازمان­ نیافته برای جمع­آوری وجود نداشته باشد، شاید بهترین روش نباشد. به جز ابزار برگشت اجباری، راه­های دیگری نیز وجود دارد که تولیدکنندگان را مسئول می سازد. با در نظر گرفتن ابزارهای اقتصادی مانند هزینه­های بازیافت پیشرفته (AFR)^[1] یا هزینه­های دفع پیشرفته (ADF)^[2] برای هر محصول فروخته شده در بازار، تولیدکنندگان دیگر در قبال جمع­آوری مسئولیتی نخواهند داشت. پس از آن، از هزینه­های جمع­آوری شده می توان برای ایجاد بازاری از اقلام فرسوده استفاده نمود.

واردات زباله های الکترونیکی

طبق قوانین فعلی، واردات زباله های الکترونیکی تنها در صورت استفاده مجدد یا بازیافت آن مجاز است. با توجه به نبود امکانات مناسب و کافی جهت بازیافت زباله­ها در کشور، ما نیز باید همانند چین، به طور جدی محدودیت­های واردات را مورد بررسی قرار دهیم. به منظور ارائه ارزیابی­های دقیقی از زباله های الکترونیکی، ادغام داده­های وارداتی با موجودی این زباله­ها ضروری است.

آموزش عمومی

طبق قوانین وضع شده در مورد زباله های الکترونیکی، تولیدکنندگان باید اطلاعات مربوط به اثرات زباله های الکترونیکی، روش­های منطقی برای دفع آنها و سایر موضوعات مرتبط با آن را در صفحات وب خود قرار دهند. علاوه بر این، آنها باید به صورت دوره­ای برنامه­های اطلاع­رسانی خود را اجرا کنند. با وجود اینکه بسیاری از کمپانی­ها این اطلاعات را بر روی صفحات وب خود قرار می­دهند، آمار به دست آمده حاکی از سطح پایین آگاهی تعداد زیادی از مشتریان است. این مسئله می تواند با ارائه دستورالعمل­ها یا اعمال قوانین سخت­گیرانه تری نسبت به تولیدکنندگان در مورد تعداد دفعات و نحوه انجام فعالیت­های اطلاع­ رسانی، بهبود یابد. به عنوان یک روش جایگزین، تولیدکنندگان باید از طریق گروه­های محلی، موظف به اجرای این برنامه­ها باشند. ترکیب مدیریت زباله های جامد شهری با زباله های الکترونیکی و دفع آنها نیز یکی از راه­حل­های ممکن برای آگاهی بخشی مردم است. دولت همچنین می تواند در ارزیابی کمپین­های اطلاع­رسانی و انجام تحقیقات روی استراتژی­ پیام­ها نقش داشته باشد. این کمپین­ها مکلف هستند که بر روی به حداقل رساندن استفاده­های طولانی مدت از لوازم الکترونیکی و اطمینان از بازیافت ایمن زباله های الکترونیکی تمرکز کنند. به طور کلی، مشارکت و همکاری بین سهامداران باید بر اساس ایجاد آگاهی عمومی باشد.

نتیجه گیری

کشورهای در حال توسعه­ای نظیر هندوستان، به دلیل رشد تولید دستگاه­های الکترونیکی در ده سال گذشته و افزایش سریع زباله های الکترونیکی مرتبط با آن، با معضلات جدی در رابطه با محیط زیست مواجه هستند. با توجه به وجود مشکلاتی در مدیریت زباله های الکترونیکی می توان گفت که قوانین هفت ساله در هند تاثیر چندانی نداشته است. بر طبق این مقاله، برخی از مشکلات در هندوستان به فعالیت­های بخش غیررسمی، طراحی و اجرای قوانین ضعیف و ناکارآمد و عدم آگاهی کافی در این حوزه مربوط می شود. برای ایجاد یک سیستم مدیریتی قوی در آینده، باید مشارکت واقعی تمامی ذینفعان در اولویت قرار گیرد.