کتاب تعاملات ‏اجتماعی ‏در ‏اماکن ‏عمومی ‏شهری

فهرست
عنوان صفحه
مقدمه 7
فصـل اول 13
پیشینه 13
درک فضای عمومی 15
مسائل سیاستگذاری و عمل 16
فصـل دوم 19
تعاملات اجتماعی در مکان های عمومی شهری: اهداف و روش ها 19
اهداف و مقاصد 22
روش ها 22
مفهوم دار کردن اطلاعات 24
فصـل سوم 27
معرفی مکان تحقیق 27
ویژگی های آیلسبری 29
مشاهده مکانها 31
میدان سنتی بازار: میدان بازار 31
میدان تازه توسعه یافته ی مرکز شهر کینگزبری 32
خیابان سنتی خرید: های استریت 33
مرکز خرید تجدید بنا شده: میدان فریرز 33
مرکز خرید سرپوشیده قدیمی تر: هیل لیز 34
پارک شهری: وال پارک 34
کانال: حوضه کانال گرند یونیون 35
املاک مسکن عمومی: والتون کورت 36
توسعه مسکن خصوصی: فایرفورد لیز 36
نتیجه گیری 38
فصـل چهارم 39
تعاملات در مکان ها 39
فضاهای سبز: پارک شهر و جاده های کنار کانال 41
وال پارک 41
جاده کانال 44
مرکز شهر آیلسبری 47
مناطق مسکونی و مراکز مجاور 51
فایرفورد لیز 54
نتیجه گیری 58
فصـل پنجم 59
تعاملات اجتماعی 59
گروه های سنی مختلف در فضاهای عمومی 61
نوزادان و خردسالان 61
نوجوانان و جوانان 62
بزرگسالان 67
تعامل 68
وضعیت اجتماعی و حاشیه 68
ترکیب گروه های اجتماعی 70
نظم و مقررات 70
نتیجه گیری 73
فصـل ششم 75
مدیریت و بازسازی اماکن عمومی 75
مدیریت و امنیت مکانهای عمومی 77
طراحی و حفظ امکانات عمومی 79
بازسازی و فرهنگ عمومی 83
زندگی در حوزه کانال و برنامه های آینده 84
نتیجه گیری 86
فصـل هفتم 87
بحث 87
تدارک و مدیریت فضای عمومی 89
ضمیمه ی مشاهدات 94

دولت مرکزی و محلی و سازمان های داوطلبانه تعهد خود را برای تامین فضاهای عمومی در انگلستان ابراز کرده اند. مطالعات نشان داده اند که فضای عمومی با کیفیت، اقتصاد محلی را بهره مند می کند، مردم را به صرف زمان بیشتری در مغازه ها و کسب و کار تشویق می کند، و قیمت خانه هم افزایش می یابد. فضاهای عمومی مکانهای دموکراتیکی هستند که امکان استفاده از آنها برای همه وجود دارد و اجتماعات در آنها حضور می یابند و شکوفا می شوند. فضاهای عمومی اتاق نشیمن رو باز ما و مرکز تفریحی فضای باز ما هستند (لیپتون، 2002، پیش گفتار) و برای سلامت و رفاه ساکنان در تمام سنین مهم می باشند.
فضای اجتماعی و بودن در انظار عمومی راهی است برای گروه های اجتماعی که از حق مشروع خود در تعلق به جامعه بهره مند شوند. اما از آنجا که همه از فضاهای عمومی استفاده می کنند، جو غالب رقابتی تلقی می شود، زیرا عواملی مانند مخالفت، رویارویی، مقاومت و براندازی نقش مهمی بازی می کنند (میچل، 1995، 2003). این رقابت ممکن است بین طیف وسیعی از مردم از گروه های اجتماعی بر اساس جنسیت، سن، قومیت، توانایی (عدم توانایی)، طبقه اجتماعی و غیره صورت گیرد (ولنتاین، 1996؛ مالون، 2002). اما در اصل به نوع مکان و در نتیجه به کشمکشهای جدی در نمایندگی یک گروه اجتماعی مربوط می شود (کرسول، 1996).
اینکه فضاهای عمومی چگونه درک و مورد استفاده قرار می گیرند بستگی به شخصیت تک تک افراد و گروه ها دارد (مراجعه شود به، میچل، 1995؛ لووز، 1997؛ مک داول، 1999؛ لوو، 2000؛ ماتیو و همکاران، 2000). به عنوان مثال، جامعه شناسی دوران کودکی (جیمز و همکاران، 1998؛ (www.openspace.eca.ac.uk/projects.htm فضاهای عمومی به عنوان مکان های که در آن کودکان و نوجوانان می توانند شکلی از حفظ حریم خصوصی را به دور از کنترل و نظارت خانوادگی برای خود تشکیل دهند، تعریف می کند (مالون، 2002). فضاهای عمومی با روابط قدرت آغشته هستند: گروه های اجتماعی خاص می توانند به سمت چنین فضاهایی سوق پیدا کنند، آن را تحمل کنند، خود را با آن وفق دهند، و حتی گاهی اوقات از چنین فضاهایی دوری کنند در مواردی مثل: ولگردی، اسکیت بورد ممکن است به دلیل بازنمایی های اجتماعی در ملاء عام مناسب جلوه نکند (ویلسون، 1991؛ ولنتاین، 1996). در نتیجه حق تعلق به جامعه و نه فقط بودن در آن روش موثری است که گروه های مختلف حق مشروع خود در تعلق به جامعه ابراز کنند. در قلب هر دموکراسی فراگیر تعلق به بخشی از حوزه عمومی کاملا استدلال شده است.
لووز (1997)، سن را یک دامنه تعریف قرار می دهند، و استدلال کرده است که هویت ما در عمل به قوانین و در حرف به شیوه های استدلالی ما بستگی دارد. چه کسانی و چطور از چه مکانهایی استفاده می کنند، سوالاتی هستند که افکار اجتماعی را در مورد مناسب بودن محل تعیین می کنند. اماکن دارای هویت و تاریخ منحصر به فرد خود هستند، که اگر با مشتریان خود شناخته شوند به چگونگی استفاده از آن تاثیر خواهد گذاشت. از سوی دیگر، مردم در فضاهای عمومی ناشناخته ممکن است کنجکاوی، عدم اطمینان خاطر، ناامنی را تجربه کنند، که می تواند بر رفتارشان نیز تاثیر بگذارد. در نتیجه، رقابت افراد و گروه ها برای تسلط و دسترسی به فضاهای عمومی بسیار پیچیده تر از مسائل ساده ای مانند نظم عمومی و یا طراحی مکانها می باشد. روشهایی که یک مکان حالتی اجتماعی پیدا می کند در درک چگونگی تعاملات گروه ها در اجتماع ضروری است.
مسائل سیاستگذاری و عمل
انگلستان (و ولز) موضوع سیاست گذاری و برنامه ریزی زندگی شهری می باشد، که از مقالات و راهنماهای عملی خوبی در این راه استفاده شده است (دتر، 1998، 1999، 2000، 2001؛ نیروی کار شهری، 1999). ظهور مفاهیمی مانند توسعه پایدار، باعث شد روند کلی به سمت ساخت محیط های شهری جذاب تر، هم برای ساکنان، و هم نسل های آینده پیش برود (دتر، 2000). برنامه عمل یکپارچه ای، شامل طراحی و برنامه ریزی بهتر، ساماندهی زمینهای آلوده و متروکه، ترویج سرمایه گذاری های جدید، بهبود حفاظت از محیط زیست، فراهم آوردن فرصت های اوقات فراغت شهری مانند پارک ها، مناطق بازی و فضاهای عمومی و افزایش ایمنی و جذابیت خیابان ها. در هر مورد، هدف ارتقا محیط، برای تسهیل زندگی شهری است (استید وهپنبروور، 2004). مسئله اصلی تداوم این همکاری در آینده می باشد.
“چگونگی فضای باز در شهرها و شهرستانهای انگلستان هنوز هم موضوع مهمی است، که باعث کاهش کیفیت زندگی شهروندان شده است (حمل و نقل، دولت محلی و کمیته مناطق، 2002). این نظر از سوی هدایت برنامه ریزی ملی در فضای عمومی در سال 2002، قبل از تصمیم دولت به اختصاص 89 میلیون پوند از محل برنامه ریزی جوامع پایدار، برای رسیدگی با وضعیت پارک ها و فضاهای عمومی مطرح شد. این کار منافع اجتماعی و اقتصادی را ارمغان می آورد، که اداره آمادگی و مدیریت بلایا، (2002) فاکتورهای لازم برای محل زندگی را، پاکیزگی، امنیت، سر سبزی مطرح کرد و سازمان محیط زیست، غذا، و امور روستایی، (2002) هم قدرت، حقوق، و مسئولیت را در اولویت قرار داد.
جامعه پاکیزه، امن، و سر سبز در دستور کار مقامات محلی قرار گرفت تا مکانهای عمومی با کیفیتی که در مردم حس تعلق ایجاد می کند، ساخته شوند. توجه معطوف به نقش پارک ها و فضای سبز شهری برای ارتقای کیفیت زندگی مردم و چگونگی پیشرفت زندگی شهرها و مراکز شهرستان با تکیه بر اقتصاد عصر و شب مراکز خرید می باشد (www.cleanersafergreener.gov). در کنار فضای سبز، خیابانها، مراکز خرید و منازل مسکونی نیز مورد توجه می باشند. این موارد باعث شد کمیسیون معماری و ساخت محیط زیست انگلستان منابع خود را به جای فضای سبز در گسترش و طراحی مکانهای عمومی متمرکز کرده است.
در حالی که تحقیقات گسترده ای در زمینه ارتباط بین رفتار ضد اجتماعی و فضاهای عمومی صورت گرفته است (نیومن، 1972؛ کلمن، 1990) اما کمتر، توجهی به ماهیت اجتماعی این فضاها شده است. رفتار ضد اجتماعی، به شدت در مناطق محروم شهری به چشم می خورد (دتر، 1998؛ کمیسیون حسابرسی، 2006). برخی از فضاهای عمومی، به ویژه در مراکز شهر، با مشکلاتی مانند مصرف الکل و مواد، بی خانمان ها و دیگر افراد نامطلوب “مواجه هستند. نظر به توصیه های نیومن (1972) و کولمن (1990)، تلاشهایی مانند، از بین بردن صندلیها، جلوگیری از خوردن و مقررات برای جلوگیری از ولگردی در جهت تنگ تر کردن عرصه برای این قشر اقلیت نه تنها این معضل را رفع نمی کند بلکه جذابیت محیط را برای حضور و استفاده اکثریت مردم از بین می برد. در عوض، برنامه واحد محرومیت اجتماعی در مورد سلامت روان و نوجوانان مشکلدار، از جمله راهکارهایی به کار گرفته شده است. برای امکان حضور اجتماعی قشرهای نامطلوب در جامعه می باشد البته پیشتر نیز برنامه حذف قشر سالمند به کار گرفته شده است (اداره آمادگی و مدیریت بلایا، 2005). این طرح نشان می دهد که نیاز به یک رویکرد اساسی تر در به نظر گرفتن دید عمومی و گنجاندن گروههای به حاشیه رانده شده و تنظیم رفتار در فضاهای رقابتی وجود دارد. فرآیند این مطالعه با مشاهده چگونگی اعمال مردم، به فهم چگونگی تعاملات اجتماعی و ارتباط بین گروه های مختلف در محیط شهری می پردازد.
عرصه عمومی متنوع است در حالی که مسائلی مانند نظم یا بی نظمی عمومی و جنایت منجر به مقررات بیشتر و اقدام پلیس علیه اعضای خاص از جامعه می شود که توجه کافی را به سایر علل بی نظمی عمومی از بین می برد. بازی، استفاده از وسایل نقلیه غیر موتوری، موسیقی، اجتماع گروه های خاص یا افراد و بسیاری دیگر از استفاده های مشروع از فضای عمومی توسط یک مجموعه ای از افراد ممکن است رفتار دیگران را تحت تاثیر قرار دهد. درک تعاملات اجتماعی بین مردم در فضاهای عمومی شهری ممکن است بر اساس سیاستهای حاکم باشد، این زمانی درست است که تمامی استراتژی ها براساس پژوهش، درک نیازهای جامعه، و میزان سود حاصله باشد.

این مطالعه با بررسی چگونگی استفاده افراد مختلف از فضاهای عمومی محله ی خود در یک منطقه شهری، سیاست گذاری و برنامه های عملی مورد بحث در فصل 1 می پردازد. پژوهش حاضر با هدف درک، مدیریت و استفاده مردم از انواع فضاهای عمومی می پردازد. این مطالعه در مکانهای مختلفی، از جمله مناطق مسکونی، فضای سبز و مرکز شهر، خیابان های بالای شهر و مراکز خرید پوشش داده شده است.
این یافته ها در مورد شهروندان آیلسبری و درباره نیازهای شهر خودشان می باشد، اما آنها نیز برای مناطق دیگر نیز کاربرد دارد. به عنوان مثال، اخیرا دو دیدگاه برجسته در مورد فضای عمومی در اروپا و شمال امریکا نوشته شده است. یکی به کاهش آشکار فضای عمومی، مرتبط با فرآیندهای مانند خصوصی سازی، مقررات و نظارت اشاره دارد. دیگری دیدگاه نسبتا بهتری را معرفی میکند، اینکه فضاهای عمومی گروه های مختلف را برای نمایش هویت خود در عرصه عمومی گرد هم می آورد. بنابراین جو مکانهای عمومی هم تفاوتها را کم رنگتر کرده و هم به تفاوتها ارزش بخشیده است.
این بحث تعدادی سوال را در مورد نمونه موردی که اینجا بحث شده مطرح می کند. آیا مکانهای عمومی در آیلسبری در حال کم رنگ شدن هستند؟ آیا مراکز خرید خصوصی سازی شده ی بالای شهر جایگزین مکانهای عمومی مرکز شهر شده اند؟ آیا میدان های شهر به عنوان مرکز زندگی اجتماعی استفاده می شوند؟ آیا گروه های خاص از فضاهای عمومی شهر حذف شده اند و یا محیطی امن و بدون تهدید برایشان تعبیه شده است؟ آیا گروه های اجتماعی خاص مختص فضاهای مختلف شهر در زمان های مختلف روز یا شب هستند؟ و به نوبه خود، چگونه ممکن است این فرآیند ها در فضاهای عمومی حمایت و ایجاد شوند؟ ریتم زندگی عمومی در شهر چیست؟ چه کسانی در این ریتم شرکت میکند؟ این اشخاص را چه زمانی می توان مشاهده کرد؟ از این افراد چه کسانی در زندگی عمومی شهری از نظر پنهان می مانند؟